Ricky Warwick - When Patsy Cline Was Crazy (And Guy Mitchell Sang The Blues) / Hearts On Trees
- Ricky Warwick [GB]
- When Patsy Cline Was Crazy (And Guy Mitchell Sang The Blues) / Hearts On Trees
- 26-02-2016
- Nuclear Blast [DE]
Tracklist
CD 1: When Patsy Cline Was Crazy (And Guy Mitchell Sang The Blues):
01. The Road To Damascus Street
02. Celebrating Sinking
03. When Patsy Cline Was Crazy (And Guy Mitchell Sang The Blues)
04. Toffee Town
05. That's Where The Story Ends
06. Johnny Ringo's Last Ride
07. Gold Along The Cariboo
08. Son Of The Wind
09. If You're Not Going To Leave Me (I’ll Find Someone Who Will)
10. Yesteryear
11. Ghost Town Road (bonus)
12. The Whiskey Song (bonus)
13. Tank McCullough Saturdays (Electric Version)(bonus)
CD 2: Hearts On Trees:
01. Presbyterian Homesick Blues
02. Tank McCullough Saturdays
03. Psycho
04. Hearts On Trees
05. Said Samson to Goliath
06. Way Too Cold For Snow
07. Schwaben Redoubt
08. The Year Of Living Dangerously
09. Disasters
10. 82
11. Love Owes (bonus)
12. I Can See My Life (From Here)(bonus)
13. The Ugly Truth (bonus)
14. Hell Or Highwater (bonus)
15. Eight Bells (Demo)(bonus)
De Britse zanger Ricky Warwick kennen we de laatste jaren vooral van Thin Lizzy/Black Star Riders (ook hier besproken) maar was al veel vroeger bekend als zanger-gitarist van de Schotse heavy rockband The Almighty (onder anderen zeven studio-albums in de periode 1988-2008, momenteel staat de band 'on hold'). Die band was begin jaren '90 niet van MTV te branden, aangezien Ricky's eega Vanessa presentatrice was van MTV's Headbangers Ball, en geen mogelijkheid onbenut liet om de band van haar man te pluggen. Daarnaast heeft de man nog wel wat andere bands/projecten lopen, en heeft sinds 2002 ook nog eens een goed lopende solo-carrière. Gemene deler qua muziek is vrijwel altijd klassieke hardrock, hetzij akoestisch of elektrisch uitgevoerd.
Zijn meest recente project onder eigen naam bestaat uit het dubbelalbum met de lange titel When Patsy Cline Was Crazy (And Guy Mitchell Sang The Blues) / Hearts On Trees, waarbij het eerste deel een ouderwets hardrock-album is, en Hearts On Trees zich concentreert op veelal akoestische singer/songwriter muziek. Inclusief de (online) vrij verkrijgbare bonustracks krijgen we maar liefst 28 nummers in een speelduur van ruim een uur en drie kwartier voorgeschoteld. Als dat geen waar voor je geld is!
Op het eerste album - die ellenlange titel laat ik maar even achterwege - horen we vooral vrij typisch Amerikaanse niks-aan-de-hand old school hardrock. Amerikaans? Ja, want meneer Warwick vertoeft al weer enige jaren in Los Angeles, dus de invloeden van de lokale scene zijn onmiskenbaar aanwezig. Het is niet vreemd dat ook de invloeden van zijn meest recente band(s) doorsijpelen in de muziek, dus de melodie van Thin Lizzy/Black Star Riders horen we hier zeker terug.
Toch is het voornamelijk catchy, pseudo-ruige spierballen-rock die Warwick de luisteraar voorschotelt, zoals opener The Road To Damascus Street laat horen. Of neem het titelnummer, dat ondanks een lekker rockende basis toch net wat te netjes blijft klinken (ooh ooh ooh ooh!). Wel lekker gitaarwerk trouwens. Dit is dan ook rockmuziek die ten allen tijde geschikt moet blijven voor op de radio en/of het grote publiek, want je weet maar nooit... Waarbij uiteraard de zang op de voorgrond staat; en terecht, want de vocalen zijn gewoon gemaakt voor dit soort muziek.
Op het tweede album Hearts On Trees blijkt dan dat Warwick met z'n stem ook in een meer uitgeklede versie kaarsrecht overeind blijft. Een 'klein' nummer als Psycho past Warwick net zo goed als z'n elektrische escapades. Sowieso denk ik dat veel van de nummers van de beide albums inwisselbaar zijn, in die zin dat de akoestische nummers ook elektrisch zouden kunnen worden uitgevoerd, en andersom. In de vorm van Tank McCullough Saturdays dacht ik hierin een voorbeeld aan te treffen op de albums, maar de 'elektrische' uitvoering is net zo kaal als de akoestische, dus dat schiet niet op.
Evengoed levert Warwick met dit dubbelalbum een fraai staaltje af van zijn kunnen, zowel als zanger, als ook als componist. Goed beschouwd staat er geen slecht materiaal op, je moet er alleen van houden. Ik denk dat menig hedendaagse zanger of brulboei een voorbeeld kan nemen aan de altijd goed verzorgde vocalen van Ricky Warwick.
