Selene - The Forgotten

• BandSelene [GB]
• TitelThe Forgotten
• Release datum19-11-2015
• LabelEigen beheer

Tracklist

01. Dorian
02. Paradise Over
03. Neverending Silence
04. Not Enough
05. Fade Away
06. Sweetest Dreams
07. Blind
08. Our Story
09. Blood
10. Memories
11. Piano Black

Twee jaar geleden had ik al hun derde EP Paradise Over onder de loep genomen, maar nu is het dan echt tijd geworden voor het Ierse Selene om het groter aan de pakken met hun eerste full-length: The Forgotten. Met hun EP was ik tot de conclusie gekomen dat ik meer nodig had dan wat ik toen voor m’n kiezen kreeg om echt de waarde van Selene te vinden. Nu hebben ze die kans!

Hoewel ik graag de stem van Shonagh Lyons hoor, geeft de mix van het album daar niet echt credit aan. Haar zang ligt pal en kurkdroog bovenop de rest – dat ook al klinkt als een slecht bij elkaar gekwakt zooitje - en zo komt het wel heel schel door. Nu ze pro gaan, mogen ze toch echt betere mixkwaliteit gaan leveren dan dit. Bij een EP viel het nog door de vingers te zien.. maar nu! Nee, degene die de mix op dit plaatje heeft gedaan moet zich heel hard gaan schamen om in deze karaoke kwaliteit een cd uit te brengen. Want het zet een enorme domper op een anders prima album. Er zit een fijne balans in het tempo van de nummers dat langs komt denderen – iets wat ik regelmatig mis bij veel bands, waar veel nummers 1 pot nat zijn. Selene onderscheidt zich hierin door elk nummer zijn eigen feeling te geven. De teksten spreken tot de verbeelding en met de algehele compositie van de nummers is werkelijk niets mis. Gitaarsolo’s slaan op de juiste momenten toe, en de meeste refreinen zing je zo mee.

In de eerste helft van het album wordt wel veelal gewoon hun laatste EP gerecycled. De nummers Paradise Over, Fade Away en Not Enough zijn niets nieuws onder de zon. Laat re-releases a.u.b. bij compilaties en EP’s, niet bij je debuut full-length. Ach ja, het blijven nog wel prima nummers om te horen. Het nieuwe materiaal geeft op zichzelf al wel genoeg om op te kauwen. Er zijn nummers waar ik zelf weinig mee heb maar die op zich best oké zijn, zoals Dorian en Blind, maar de ballad Sweetest Dreams is er eentje voor in de boeken, en vrolijke en afwisselende beuker Our Story doet mijn humeur ook zeer veel goeds. 1 ding blijkt nu wel echt een trademark te worden van Selene: die ietwat onbevredigende open eindes bij veel nummers.

De kracht van dit album zit em ook meer in de tweede helft, waar je oren al wat gewend zijn aan de verfoeilijke mix en de aandacht verschuift naar de onderliggende potentie. Fans van hoogstaande composities en melodische kwinkslagen a la Nightwish kunnen hun vingers aflikken bij Our Story en Memories. Vooral in last stand klapper Piano Black is de onmiskenbare invloed van voorgenoemde monsterband te horen, en vooral in deze track zitten momenten die van mij een staande ovatie verdienen. De tekst is poëtisch en geeft stof tot nadenken, en zo hier en daar zitten unieke tussenstukjes waar zowel qua zang als qua muziek even al het goede uit de kast word getrokken. Om kippenvel van te krijgen! Oh wat zonde van die mixkwaliteit! Dit had prima tot een fucking epic niveau kunnen worden opgekrikt!

Ik kan mijn haren wel uit mijn kop trekken van frustratie! Dit had zo’n machtig mooi album kunnen worden als er wat meer liefde was gestoken in die schijtmix! Ze verdienen zoveel betere kwaliteit dan dit! Ik daag iedereen uit om Selene die kans te geven die ze verdienen, zodat ze snel een betere studio kunnen kiezen. Dan krijgen namen zoals Nightwish, Epica en Delain echt concurrentie van deze Ieren, want muziek maken kunnen ze, en hoe!