Selene - The Ravages of Time

• BandSelene [GB]
• TitelThe Ravages of Time
• Release datum23-06-2017
• LabelEigen beheer
• PromotorNovus Pr [GB]
• Genre Symfonische metal

Tracklist

01. New Era
02. The Great Heart
03. Ashes
04. Calm Before the Flame
05. Burning Bridges
06. If Tomorrow Never Came
07. Our Regrets
08. Kingdom
09. Wonderland
10. This Life
11. The End of Time

Het uit Ierland afkomstige Selene zette met hun vorige album The Forgotten uit 2015 al een muzikaal ijzersterk album neer. De band zelf wordt alom geprezen als DE hit uit het Verenigd Koninkrijk van dit moment, en voor album nummer twee, The Ravages of Time zijn de verwachtingen dan ook best hoog.

Toch, je kan er niet omheen. Ik heb het bij mijn vorige reviews over deze band al aangehaald en alweer is het vanaf de eerste noot een doorn in mijn oor. Het feit dat de band zelf noodgedwongen de boel moet mixen en masteren doet ze helaas niets goeds. Het word echt hoog tijd dat er een studiotech komt die Selene’s muziek de liefde geeft die het nodig heeft en zo verdient… Dat terzijde, laat ik me toch weer onderdompelen in het heerlijke stemgeluid van Shonagh Lyons en de dan toch best briljant uitgedachte muziek erachter.

Als ik iets charmant vind aan Selene is dat ze me vaak doen denken aan het oudste werk van Nightwish. Muziek blijft toch altijd een product van zijn tijd en ook metal is onderhevig aan wat voor stijl in de mode is, maar Selene weet daar een prachtig compromis in te vinden. Vernieuwend op hun eigen manier maar toch met veel inspiratie uit begin 2000’s female fronted metal. En nee, dat ligt niet alleen aan de budget-mix. Meer aan de gedurfde wisselingen in stemming per nummer. Selene is nog lekker aan het spelen met stijlen, en dat is iets dat veel bands tegenwoordig niet meer blijken te durven, waardoor ze zich vaak vastbijten in 1 soort ritme en het daarbij laten. Selene is daar zeker een frisse wind in.

Nummers zoals The Great Heart en Burning Bridges zijn bijvoorbeeld lekker speedy met een solide onderlaag van galopperende ritmes en vrolijke refreinen. En dan hebben we Calm Before The Flame, die wat meer nadruk legt op het opera-aspect dat Shonagh zo mooi weet te vertegenwoordigen. If Tomorrow Never Came heeft een wat meer melancholieke atmosfeer en Our Regrets behuisd flink wat agressie. En zo word Kingdom opgeleukt door zo’n Stratovarius-achtige vluchtige harpsichord – iets dat ik ook in jaren niet echt heb gehoord in dit genre.

This Life is een pijnlijk mooie ballad die – door het gebrek aan herrie – nog het mooiste uit de verf komt en waarin Shonagh alle ruimte wordt gegeven om met haar emotievolle stem het kippenvel op mijn armen op te roepen. Het album wordt afgesloten met klapper The End of Time. Het eerste stuk van dit nummer valt op zich een hoogtepunt van het album te noemen. Afgestript van alle herrie maar zo kristalhelder en liefelijk... even met recht een ‘’wauw’’ momentje! De rest van dit nummer bewijst ook een muzikaal hoogstandje te zijn met als karakteristiek element een keyboard die als fijne regendruppels door de melodie heen kwinkeleert met overal plotwendingen en climaxen waar menig gevestigde componist een flinke punt aan kan zuigen.

Werkelijk… uiteindelijk valt Selene met het volgende te vergelijken: stel dat Rembrand nooit een canvas had om op de schilderen. Slechts een servetje om zijn kunst op ten toon te stellen. Of een chef-kok die vijfsterrengangen presenteert op een papieren bordje. Selene maakt hoogstaande kunst, schildert verhalen met elke noot en laat je met elke melodie een nieuwe sfeer proeven. Hadden ze maar het juiste canvas om het op te presenteren…. Maar voorlopig is het wat het is. En papieren bordje of niet; het meesterlijke talent valt niet te ontkennen. Het smaakt toch verdomd goed!