Solace of Requiem - Casting Ruin

• BandSolace of Requiem [US]
• TitelCasting Ruin
• Release datum29-08-2014
• LabelViciSolum Productions [SE]

Tracklist

01. Defiling The Spectrum
02. Casting Ruin
03. Soiling The Fields Of Putridity
04. Song Of Shards
05. Wading Into Mire
06. Eroded Absolution
07. Heaving Bile And Ash
08. Pools Of Ablation
09. Bio-Alchemy

Epic Fucking Brutality!

Altijd handig wanneer een band zichzelf even voorstelt en duidelijk maakt waar ze voor staan. Solace Of Requiem is een Amerikaanse band die onder die naam sinds 2001 bestaat, maar waarvan de basis al in 1993 werd opgericht als Sarcophagus. Echt serieus werd het in 2004 met de release van het selftitled debuutalbum, dat nog vervolg zou krijgen in 2006 (Utopia Reborn) en 2010 (The Great Awakening). Geen overdreven productiviteit dus, maar in 2014 meldt de band zich opnieuw aan het front, met een nieuw logo, een nieuw label, een nieuwe gitarist, en uiteraard een nieuw album: Casting Ruin.

Zoals uit de eerste regel al mocht blijken speelt Solace Of Requiem een bruut potje muziek. Voornamelijk lompe, technische - of in elk geval goed in elkaar stekende - death metal, die de laatste jaren wat gezelschap heeft gekregen van wat black metal-trekjes. Die muziek is grotendeels uptempo, aangedreven door een vrijwel constant blastende drummer, ziedende riffs en flitsend gitaarwerk, en een brullende, blaffende, hoestende, gierende zanger. De log in de mix zittende bas geeft het geheel nog een extra schop onder de kont.

Na het korte, onheilspellende intro vliegt Defiling The Spectrum uit de startblokken. Zoals beloofd overrompelend hels en bruut, al wordt middels fraai en helder gitaarwerk ook het toefje melodie niet vergeten. Samen met een subtiel laagje toetsen komt dit de beluisterbaarheid absoluut ten goede. Er wordt dus strak gemusiceerd, dat is natuurlijk wel nodig ook om deze felle en snelle uitbarstingen in goede banen te leiden. Een brok ervaring der muzikanten betaalt zich hier zeker uit! Overigens wordt menig nummer hier voorzien van een intro; ik vind dat op zich wel spannend, al kan ik me voorstellen dat een ander vindt dat het de vaart uit het album haalt.

Dat Solace Of Requiem ook niet bang is om in een ander dan het retestrakke tempo te musiceren laat Wading Into Mire horen. Doordacht van tempo wisselend, met logge, trage en lage fragmenten laten de muzikanten horen met twee poten stevig in de moderne tijd te staan. In dit nummer is ook wat meer aandacht voor het toetsenwerk, dat hier z'n meerwaarde laat horen en sfeerverhogend werkt.

De muziek van deze Amerikanen doet me nog het meest denken aan een soort Aborted, voorzien van sferische en black metal-accenten. Normaal gesproken wordt ik nogal gauw nerveus van dit soort hyperactieve muziek, maar Solace Of Requiem doseert op aangename wijze met melodieuze passages. Ik vind Casting Ruin wel een puik plaatje, dat inderdaad epic toevoegt aan en daarmee verder gaat dan fucking brutality.