Tekilahell - Beyond The Grotesque

• BandTekilahell [BR]
• TitelBeyond The Grotesque
• Release datum03-10-2015
• LabelEigen beheer

Tracklist

1. Burn Your Soul (04:34)
2. Beyond The Grotesque (04:32)
3. Illusion After The Fall (05:16)
4. Too Late To Be Saved (04:08)
5. Death Rider (04:52)
6. Cradle Of City (04:04)
7. You're Falling (04:21)
8. Astral Ghost (04:06)
9. Over Again (04:45)

Ruim een jaar geleden besprak ik het vorige wapenfeit van het Braziliaanse Tekilahell, het (mini-)album Doomed. Het bleek een onderhoudend schijfje dat lekker swingende heavy rock bevatte, van een band die me nog wat zoekende leek.

Wat schetst mijn verbazing toen ik het nieuwe album Beyond The Grotesque voor het eerst beluisterde? De minpunten die ik toen benoemde heeft de band blijkbaar ter harte genomen, want in plaats van een dunne productie wordt ik nu omver geblazen door een moddervet geluid! De gitaren zijn heerlijk zwaar aangezet, en er wordt naar hartenlust gestrooid met dikke groovende riffs en stoempende drumroffels en trommelslagen. Wat een verschil met het vorige werkje.

Nu komt de groovende kracht van Tekilahell wel goed uit de verf. Wat wel al goed was is gelukkig gebleven: de rauwe strot van bandopperhoofd Betto Oliveira past perfect bij de logge gitaarklanken. En het is nog altijd groovende zware stoner die de band op lompe wijze de atmosfeer inslingert. De nu wel volle speelduur van het album (40 minuten) verveelt me dan ook geen seconde. Invloeden zijn er verder uit de Zuidelijke Amerikaanse zware muziek, zeg maar southern rock/metal en groove metal, als ook doom en sludge.

In het begin doet de muziek van deze band me nog wel wat denken aan iets als Black Sabbath meets Black Label Society (titelnummer Beyond The Grotesque), maar gaandeweg wordt de muziek steeds logger en neigt meer naar een doomy insteek. Death Rider is een goed voorbeeld van de kracht van Tekilahell, hier vind ik de band op z'n best. Opvallend is even later het uptempo You're Falling, dat eerder aan Motorhead doet denken. Dit vind ik het minste nummer van het album, zelfs al wordt ook hier af en toe het tempo gevoelig terug geschroefd.

Gelukkig maakt Astral Ghost hierna weer heel veel goed met z'n vervormde zware riffs, en kan de gemoedstoestand weer terug naar standje neerslachtig en doom. Ik word zowaar vrolijk van deze lompe klanken ;-)