Tekilahell - Doomed

• BandTekilahell [BR]
• TitelDoomed
• Release datum29-04-2014
• LabelEigen beheer

Tracklist

1. Hellwalker (04:40)
2. Brotherhood (04:29)
3. Doom Stone (07:07)
4. The Answer! (04:34)
5. Rebel (04:20)
6. Doomed (04:57)

Tekilahell is afkomstig uit Brazilie, en aldaar in 2005 opgericht door de gebroeders Waldeyres en Betto Oliveira. In 2007 debuteerde de band met een titelloze debuut-EP, waarna het even stil werd rond de band. De draad werd een paar jaar later weer opgepakt, met als tastbaar bewijs in het najaar van 2012 een nieuwe EP met de veelzeggende titel Live In Studio.

Inmiddels zijn we aanbeland in 2014, en is de band na een aantal bezettingswijzigingen ingekrompen tot een klassiek powertrio (gitaar/zang, bas, drums). Als eerste brengt de band dit jaar een single uit, Rebel, die de voorbode is van debuutalbum Doomed dat later die maand (29 april) zal verschijnen. Band en single zijn inmiddels voorgesteld, nu is het de beurt aan Doomed.

Tekilahell beschrijft hun muziek zelf als 'Groove Metal influenced Stoner'. Afgaande op die single Rebel zit er zeker wel een groove metal element in, maar neig ik toch eerder een beetje naar heavy / stoner rock. Vooral omdat het geluid behoorlijk kaal klinkt ('slechts' 1 gitarist) is het metal-geluid ver te zoeken. Het lijkt een beetje op een uitgeklede versie van Sepultura, of van de southern groove metal (Pantera). Want inderdaad, de groove is er wel, maar dit had zeker een stuk vetter gekund. Dit klinkt eerder primitief a la oude Black Sabbath; of de allereerste heavy metalbands.

De zang is lekker rauw en opruiend, die past prima bij deze muziek. Het overall geluid is sowieso lekker rauw, als in schuurpapier rauw. Qua groove en ritme hoeft de liefhebber zich niet te vervelen, die aspecten zijn prima verzorgd door de ritmesectie van Tekilahell. De eerste twee nummers Hellwalker en Brotherhood zijn daar goede voorbeelden van. Daarnaast zijn heerlijk slepende stukken aanwezig, zoals de lange(re) track Doom Stone laat horen. En juist dan ontbreekt de power die deze muziek zo kan kenmerken; ik mis de ballen!

Echt spannend wordt het dan ook nergens, en ook qua originaliteit hoeven we geen verrassingen te verwachten. Daarvoor lijkt de band te veel op genregenoten uit Europa. Een degelijke productie waardoor het geheel wat krachtiger overkomt zou de band al een stuk verder helpen naar mijn mening. Onderhoudend is dit (mini-)album echter zeker wel, voor wie van groovende rock houdt. Want het afsluitende titelnummer Doomed laat horen dat Tekilahell uit het juiste hout gesneden is.