The Silent Wedding - Enigma Eternal

• BandThe Silent Wedding [GR]
• TitelEnigma Eternal
• Release datum11-02-2017
• LabelFYB Records [BE]
• PromotorHard Life Promotion [NL]
• Genre Heavy / power metal, Symfonische metal

Tracklist

01. A Living Expriment
02. Shadows & Dust
03. What Lies Beyond
04. Insanity
05. The Endless Journey
06. A Dream of Choices
07. Loneliness
08. Under the Veil of Grey
09. Catharsis
10. Closer To The End
11. Silence
12. Hands of Fate

The Silent Wedding is een Griekse heavy/power metalband die al ruim tien jaar aan de weg timmert. In 2008 debuteerde de band met een zelfgetitelde EP, daarna volgde in 2013 debuutalbum Livin Experiments. De band doet het rustig aan met z'n releases, want de opvolger daarvan zou ook weer een jaar of vier op zich laten wachten. Het nieuwe album Enigma Eternal is mijn kennismaking met deze Grieken.

De heavy metal van The Silent Wedding bevindt zich helemaal in de tegenwoordige tijd. De gitaren klinken lekker laag, waardoor de riffs een moderne uitstraling hebben. De muziek bevat verder wel een beetje lichte prog-invloeden, en daarnaast symfonische elementen, waarbij een voorname rol is weggelegd voor de piano-klanken. Die me na verloop van tijd wel geen irriteren, wegens constant aanwezig (What Lies Beyond). Daarentegen wel aangenaam is het zeer sferische toetsenwerk.

Ook prettig in het gehoor ligt de zang van frontman Marios Karanastasis. Een klassieke, cleane, warme stem met de nodige power, die over het algemeen prima past bij deze muziek. Het neigt soms een beetje richting opera-zang, maar dat wordt gelukkig niet overdreven. Ook in muzikaal opzicht zijn de nummers prima ingevuld. Solide drumwerk - met af en toe een deuntje double bass - en een goed hoorbare (en bij momenten lekker groovende) basgitaar leggen een stevig fundament. Daar overheen zijn de vertrouwd klinkende riffs te horen; daarnaast horen we uiteraard zo af en toe een flitsende solo voorbijkomen, en ook een klassiek gitaar-toetsen-duel (Insanity bijvoorbeeld).

Heel af en toe bedenk ik me dat de meer klassieke symfonische passages gebaat zouden zijn bij een zangeres, zoals in The Endless Journey bijvoorbeeld. Dat zou een fraaie aanvulling kunnen zijn. Dat geldt dan bijvoorbeeld ook voor de vocale invulling van de verplichte ballad (Loneliness) waarvoor deze mannelijke zang eigenlijk wat te zwaar is. Daar waar de muziek juist wat logger is (Silence bijvoorbeeld, een heerlijk nummer) past de theatrale vocale aanpak juist verbluffend goed.

Op zich brengt The Silent Wedding dus niks nieuws onder de zon. Al ben ik wel bang dat deze band wel eens tussen wal en schip zou kunnen belanden. Misschien te eenvoudig en clichématig voor de echte progliefhebbers, maar weer te afwijkend of te soft voor de liefhebbers van stevige power metal. De metal van deze band doet me nog het meest denken aan een light-versie van pak 'm beet Threshold of oude Dream Theater. Hoe dan ook luistert Enigma Eternal lekker weg, de band verdient gewoon een kans bij elke liefhebber van eerlijke, catchy metal.