Thinning The Herd - Freedom From The Known
- Thinning The Herd [US]
- Freedom From The Known
- 09-05-2013
- Saint Marks Records
- Earsplit PR [US]
Tracklist
01. Never Wanted
02. Dr. Reed
03. Sludge
04. Buildings
05. Rabbits
06. Bloodfire
07. Dying Star
08. Path of Gold
09. Gaikatt Mountain
10. In Front of Me
Na enkele tumultueuze maanden van ontberingen en hard werken, het opnieuw structureren van de band voor de tweede keer in een jaar tijd, is Thinning The Herd uit New York (USA) er in geslaagd hun tweede full-length album Freedom From The Known tot een goed einde te brengen. Oprichter zanger / gitarist Gavin Spielman had na het uitgebrachte debuutalbum Oceans Rise, een nieuwe ritmesectie in 2012 met bassist Wes Edmonds en drummer Rick Cimato (ex-Locked In A Vacancy).
Die laatste kwam echter op tragische wijze om bij een fatale frontale botsing in de zomer van 2012; pijnlijk soms, zo'n bandnaam. Rouwend om het verlies van hun pasverworven vriend, besloten Spielman en Edmonds door te zetten, omdat “Cimato het zo gewild zou hebben”. En dus kwam er met Garth Macaleavey een nieuwe drummer, en het album Freedom From The Known.
Never Wanted opent het album, en dat rockt er lekker fanatiek op los. Het is heel basic rockmuziek, opzwepende drums, groovende bas, lekker stoer gitaarwerk en rauwe zang. Niet te ingewikkeld, gewoon recht voor z'n raap, daar houd ik op zich wel van. De muziek doet me wel een beetje denken aan de Foo Fighters. Grappig genoeg blijkt de albumopener niet helemaal representatief voor de muziek van Thinning The Herd.
Want Dr. Reed laat vervolgens sleurende, logge stoner horen. Dit nummer ligt een stuk zwaarder op de maag, met sleurende en soms toch melodieuze riffs, een pompende bas en heavy drumwerk. Deze ligt lekker zwaar op de maag, en ik ben benieuwd wat er verder gaat komen. Hier doet de band me wel wat denken aan High On Fire, zeker de spontane Motorhead-achtige versnelling is leuk gedaan. Wanneer hierna Sludge z'n naam behoorlijk eer aan doet ben ik verkocht: dit is echt vette, smerige muziek! De naam High On Fire blijft af en toe nog wel in m'n hoofd rondspoken, dus dat lijkt me wel een goede vergelijking.
Het vervolg van Freedom From The Known stelt me dan ook niet teleur, sterker nog, de muziek lijkt met het verstrijken van de nummers alleen nog maar smeriger, rauwer en vooral 'stonerder' te worden. Buildings, Rabbits (met een beetje Black Sabbath feel), het korte Dying Star, het zijn allemaal pareltjes voor liefhebbers van lome, sludgy stoner. Lekkere luie muziek voor een zonnige dag, gelegen in de tuin, pilsje binnen handbereik; lekker wegsoezen op deze zware tonen. Niet al te origineel in dit genre, maar wel verrukkelijk luistervoer!
