Vainaja - Verenvalaja

• BandVainaja [FI]
• TitelVerenvalaja
• Release datum27-05-2016
• LabelSvart Records [FI]

Tracklist

01. Risti
02. Sielu
03. Usva
04. Valaja
05. Kultti
06. Kehto

Twee jaar geleden besprak ik het debuutalbum Kadotetut van de Finse doom/death metalband Vainaja. De mix van doomdeath met meer klassieke doom metal kon mij toen wel bekoren. De muziek daarop is behoorlijk sfeervol, en krijgt door het zingen in het Fins (over de Finse folklore) een wat mysterieus, soms onheilspellend tintje mee. Inmiddels staat de opvolger Verenvalaja op het punt van uitkomen, dus ik ben wel benieuwd!

Het is me al snel duidelijk dat Vainaja aan z'n aanpak niks veranderd heeft. Opnieuw worden we getrakteerd op een donker verhaal uit de rijke Finse verhalengeschiedenis, deze keer gaat het over een specifiek boek - of een onderdeel daarvan, dat is niet helemaal zeker. Verenvalaja is hoogstwaarschijnlijk een zogenaamde ondode menselijke verschijning, iemand die het bloed verspreidt. Afijn, dat doet er niet zo toe, van de teksten versta ik toch geen reet. Het gaat om de muziek, en ook die klinkt vertrouwd in de oren ten opzichte van het voorgaande album.

Dat betekent dat we uiterst sfeervolle - een zeer donkere sfeer natuurlijk - doom te horen krijgen, die raakvlakken heeft met vroege jaren '90 doomdeath en klassiekere doom; en psychedelische en occulte invloeden laat horen. Ondanks de zwaarte van het thema en de logheid van de muziek zit er op een of andere manier toch iets van een groove en/of toegankelijkheid in, net zoals in de klassieke doom/heavy metal-mix bijvoorbeeld. Dat is natuurlijk een verdienste van de bedenker(s) wat mij betreft. Naast de logheid wordt ook regelmatigheid gebruik gemaakt van meer ingetogen stukjes, al dan niet voorzien van toetsen, die even voor een soort van rustmoment zorgen, maar tegelijk wel de onheilspellende sfeer opvoeren (Kultti!).

Opener Risti is daar al meteen een goed voorbeeld van. Het is een heerlijk log, traag, slepend nummer, waarbij vooral de toegevoegde (koor-achtige) zang zorgt voor extra sfeer. Sielu verrast me wel een beetje met z'n in eerste instantie wat vlotte tempo. Qua sfeer doet ie niet onder voor de opener, en ontpopt zich tot een aardedonkere stamper, afgewisseld met sferische momentjes, en een heerlijk slepend slot. Over slepend gesproken: met Usva zijn we aangekomen bij de langste en meest epische track van het album. Met z'n bijna elf minuten is dit met recht een monster te noemen, dat grotendeels op funeral doom-achtige wijze episch en meeslepend is. De met samples en toetsen opgesierde, lange ingetogen passage is een heerlijk spanningopbouwend stuk, gevolgd door een spetterende climax. Dit is Vainaja op z'n best!

Uiteraard wil ik daar de resterende tracks niet mee te kort doen, want Vainaja musiceert echt naar mijn (doom-)hart. Na het sferische einde van Usva klapt Valaja er namelijk met een moddervette riff weer kneiterhard bovenop. Wie er nog durft te beweren dat doom metal te weinig dynamiek bevat of te weinig verfijnd is, zou ik dan graag dit album Verenvalaja voorleggen. Het enige minpuntje dat ik kan bedenken dat er sinds Kadotetut eigenlijk helemaal niks veranderd is, en dat beide albums redelijk inwisselbaar zijn. Op dezelfde manier zijn de nummers middels korte intermezzo's aan elkaar verbonden, al hebben ze hier geen aparte titels. Dat mag wat mij betreft de pret niet drukken, ik heb er weer een heerlijk doomplaatje bij, dat nog regelmatig mijn oren en grijze massa zal teisteren!