Vesen - This Time It's Personal

• BandVesen [NO]
• TitelThis Time It's Personal
• Release datum31-08-2012
• LabelSoulseller Records [NL]

Tracklist

01. The Threat
02. This Time It's Personal
03. Billions
04. Where the Children Go to Die
05. Chained and Bled
06. Pressure
07. We Walk Alone
08. Rubicon
09. Triumph
10. Fear of Skin
11. Stabber

Vesen, wat de Noorse benaming is voor het “bestaan” op spirituele wijze, heeft de eerste drie albums uitgebracht via diverse undergroundlabels. De intentie om ugly black/thrash metal neer te zetten wordt levendig gehouden op This Time It’s Personal dat haar sprong heeft weten te maken naar Soulseller Records. De eerlijkheid, kwetsbaarheid en volwassenheid van dit album schijnt volgens de biografie baanbrekend genoemd te mogen worden.

Dat biografieën altijd uiterst positief zijn over de band waar ze betrekking op hebben is volstrekt normaal te noemen, maar soms zorgt dit wel voor een scheve indruk voordat de muziek überhaupt wordt gedraaid. Zo zette de biografie van Vesen me even op het verkeerde been.

The Threat opent het album met een dof keldergeluid. De rechtdoorzee benadering is als een golfloze oceaan. Weinig dynamiek en het nummer raast maar door tot het eind. Met de titeltrack This Time It’s Personal is het geluid helder, dat de verdere verloop van het album aanhoudt en ook richt het zich iets meer op melodie.

Het overgrote deel van de tracks bevatten eentonige riffs met veel te veel herhaling. Zonder dat je het door hebt ben je al weer een paar tracks verder. Af en toe lijkt het zelfs alsof het werk expres langer uitgesponnen is om de cd op te vullen. De cleane zang in Where The Children Go To Die slaat de plank compleet mis en de daarbij horende saaie riffs met dito drumwerk maakt het tot een zeer vermoeiende oefening. Sporadisch ontstaat er een ware thrash metal vibe die dan uiteindelijk weer inzakt na een niet vooruit te branden akkoordenpatroon dat zich blijft herhalen.

Soms heb je van die albums die in een oogwenk uitgeluisterd zijn en soms voelen ze aan als een marteling tegen de klok. Persoonlijk moet ik constateren dat This Time It’s Personal in de laatste categorie valt. Een vreugdedans bij het behalen van de eindstreep is misschien iets te overdreven maar Vesen stelt het geduld danig op de proef.