Void - Void

• BandVoid [GB]
• TitelVoid
• Release datum2011
• LabelDuplicate Records [NO]

Tracklist

1. Cicatrix 01:45
2. Alligator X-Ray 02:40
3. Ego Tranquilizer 06:12
4. Where Red Limbs Stir 05:08
5. Cypher 04:52
6. Feral 06:49
7. Exempt 03:19
8. Spectre 01:08
9. Babylon 03:43

Met een naam als Void maak je het de googelaar niet gemakkelijk om eens even wat meer info over de band op te zoeken. Naast dat het veel zoekresultaten oplevert die weinig met muziek te maken hebben wil je niet weten hoeveel bands er op deze aardkloot rondlopen met Void in de naam (volgens de mij zo geliefde Metal Archives in ieder geval 102). Maar goed, we gaan het hier hebben over de Britse black metallers die al sinds 1999 voornoemde aardkloot onveilig maken. Na een drietal EP's/demo's in 2000 en 2001 was het in 2003 voor de band de gelegenheid om een full length debuut te presenteren: Posthuman, besmeurd met een soort van industrial, elektronische black metal. Wat er daarna allemaal met de band gebeurd is lijkt me niet zinvol om hier allemaal te beschrijven. Waar het om gaat is dat Void nu, zeven jaar later, in een gereviseerde bezetting (eindelijk?) toe is aan een opvolger voor dat debuut. Om het geheel nog enigszins overzichtelijk te houden ziet deze tweede cd het licht onder de naam Void.

Behalve allerlei beslommeringen over de band line up en een label heeft ook het geluid van Void een behoorlijke gedaanteverwisseling ondergaan. De elektronische aanpak van weleer heeft plaatsgemaakt voor een veel meer organische benadering (echte drums!), Void lijkt zich vooral op de post black metal te concentreren. Daarnaast besloot de band het gehele opnameproces in eigen hand te houden, waardoor een behoorlijk lo fi productie ontstaan is. Die natuurlijk wel volkomen beantwoordt aan de zo gewenste underground feel.

Opener Cicatrix is een zeer ingetogen, inderdaad elektronische soundscape, die nog wel herinneringen oproept aan de “oude” Void. Het korte en snelle Alligator X-Ray gaat vervolgens als een dolle van start: (post) black metal uit het boekje. Ultrasnelle riffs, over zichzelf heen rollend drumwerk en hysterisch aandoende, overstuurd klinkende screams als vocalen. En dit alles in een gruizig, ondergeproduceerd klinkend geluid. Gelukkig zijn niet alle nummers van deze cd zo eendimensionaal en kort, anders was deze review snel bekeken. Het navolgende Ego Tranquilizer kent zeker wat meer variatie, hier wordt wat meer met tempowisselingen en adempauzes gespeeld, zodat de boel niet in een snelle brei langs je heen rost.

De verrassingen zitten 'm wat mij betreft in de tracks Cypher en Feral. Deze twee tracks bevatten een zeker groovy aspect, natuurlijk wel naast hetgeen ik eerder beschreef, iets dat ik na het eerste gedeelte van de cd totaal niet had zien aankomen. Hier wordt de hokjesgeest een behoorlijke hak gezet, want met name Feral zou ik niet zo direct in een hokje kunnen proppen. Ik betrapte me er op een gegeven moment zelfs op dat ik aan Primus zat te denken, zo funky klonk het. Dit mag met recht progressief genoemd worden, zelfs zonder de elektronica weet Void blijkbaar nog hoe het verrassend uit de hoek kan komen. Al is het dan misschien wel jammer dat ze daar niet wat meer gebruik van maken, want de paar resterende nummers trekken behoorlijk anoniem aan me voorbij. De passages waarin de band niet op volle snelheid hun muziek er door heen perst lijken vooralsnog het meest interessant. Al met al realiseer ik me weer dat dit genre gewoon niet echt aan me besteed is. Hoewel: Void weet me met Feral in elk geval 1 keer goed te verrassen!