Draconian - A Rose For The Apocalypse

• BandDraconian [SE]
• TitelA Rose For The Apocalypse
• Release datum24-06-2011
• LabelNapalm Records [AT]

Tracklist

01. The Drowning Age (7:18)
02. The Last Hour Ancient Sunlight (5:26)
03. End Of The Rope (6:34)
04. Elysian Night (7:52)
05. Deadlight (6:32)
06. Dead World Assembly (5:52)
07. A Phantom Dissonance (5:39)
08. The Quiet Storm (6:37)
09. The Death Of Hours (7:48)
10. Wall Of Sighs (5:14) (bonus track)

De basis van het Zweedse Draconian ligt in mei 1994 met de oprichting van Kerberos, een heavy/death/black metal gezelschap. Met de toetreding van zanger/dichter Anders Jacobsson zeven maanden later verandert de band naar Draconian. De band heeft er een aantal jaren over gedaan om hun geluid te vinden, er werden een aantal demo's gemaakt en al dan niet uitgebracht, afhankelijk van de tevredenheid van de band over hun eigen sound. Zo duurde het tot 2002 met de toetreding van zangeres Lisa Johansson dat Draconian eindelijk kon gaan werken aan hun formele debuutalbum (Where Lovers Mourn, 2003). Eigenlijk had dat debuut al plaatsgevonden met The Closed Eyes Of Paradise, een album uit 1999 waar de band achteraf niet helemaal gelukkig mee was. De band klonk toen ook nog behoorlijk anders, later zouden er nog remakes van een paar tracks op een verzamelaar (The Burning Halo, 2006) terechtkomen. Na deze wat trage start (past natuurlijk goed bij de muziek) komt Draconian wel lekker op dreef en worden er met regelmaat albums op de wereld losgelaten. De muzikale stijl is inmiddels gevonden in sfeervolle, melodieuze doom metal. En zo is de band in 2011 toe aan hun feitelijk al weer zesde album A Rose For The Apocalypse.

Bij de muziek van Draconian draait alles om sfeer. De donkere muziek drijft vooral op trage melodieën die naar gelang worden ingevuld met fraaie vrouwelijke vocalen of een beschaafde grunt. De wisselwerking tussen deze twee vormt uiteraard een belangrijke pijler waar de muziek op rust. Vanwege die dameszang en regelmatig voorkomende rustige passages wordt vaak de toevoeging gothic aan de omschrijving van Draconian's muziek toegevoegd. Persoonlijk vind ik dat overbodig, aangezien de muzikale basis met doom metal afdoende beschreven wordt en meer eer doet aan datgene waar de band voor staat. De melodieuze passages, met vrouwenzang, zorgen juist voor de perfecte afwisseling met de stevige duistere gitaarriffs. Als referentie kun je denken aan bijvoorbeeld oude The Gathering, toen die (ook) nog een grunter in de gelederen hadden.

Zoals gezegd is A Rose For The Apocalypse vooral een erg sfeervol album. De tien tracks op het album hebben over het algemeen een bovengemiddelde speelduur, er wordt de tijd genomen om een nummer op te bouwen en een bepaalde sfeer te creëren. Opener The Drowning Age is door zijn uptempo intro niet helemaal representatief, dergelijke tempoversnellingen worden op het album tot een minimum beperkt. Buiten dat tekent het nummer wel waar Draconian voor staat met een rustig middenstuk waarin ook ruimte is voor een stukje gesproken tekst. Van dat laatste wordt op dit album wel meer gebruik gemaakt. Met een fraaie riff als basis wordt dan weer opgebouwd naar het einde van het nummer. End Of The Rope heeft dan weer een machtig begin, dat omslaat in een sprookjesachtig middengedeelte; dit nummer is een beetje een uitzondering op het voornamelijk trage album. Erg mooi vind ik bijvoorbeeld ook Elysian Night met zijn wat voorzichtige progressieve invloeden, een erg mooi luisterliedje met bij vlagen wel erg lieflijke vrouwenzang. Zang staat ook centraal in Deadlight, waar we de twee vocalisten in een duetvorm horen. The Death Of Hours opent spannend met een bombastisch intro, het vervolg klinkt majestueus; een spannend nummer.

En zo staat het album vol met heerlijke, gedragen muziek waarop het lekker ontspannen wegdromen is. Ik kan me voorstellen dat metal/doom liefhebbers afhaken vanwege de “gothic” invloeden of het misschien soms wel erg zoetsappige, toegankelijke materiaal. Bij mij staat echter de intensiteit van het materiaal, het creëren van een typische duistere sfeer voorop. De slepende zware melodieën, trage riffs en de voortdurende afwisseling met melancholieke sferische passages maken A Rose For The Apocalypse voor mij tot een album waar ik naar kan blijven luisteren. Verwacht geen originaliteitsprijs, wat Draconian doet is zeker niet uniek, maar de uitvoering is er zeker niet minder mooi om.