Doom's Day - The Unholy

• BandDoom's Day [CA]
• TitelThe Unholy
• Release datum04-12-2012
• LabelPRC Music [CA]

Tracklist

01. Overture of the Damned
02. She's Possessed
03. The Unholy
04. Sabbath Deadly Sabbath
05. Necronomicon Ex-Mortis
06. The Sorceress
07. Your Last Breath
08. Ghost of Fate

De revival van goudeerlijke, al dan niet occulte rock en klassieke heavy metal heeft al best wat moois voortgebracht. Het wachten was dan ook misschien wel op een band die het er wat minder fraai vanaf brengt, ik vrees dat ik die nu eentje gevonden heb. Doom’s Day is afkomstig uit Quebec, Canada en presenteert zichzelf met debuutalbum The Unholy. Bandnaam, albumtitel, en ook de hoes geven al een indicatie in welke richting we mogen gaan denken. Nog even over die albumcover: ik ben toch vast niet de enige die aan Black Sabbath’s Born Again moet denken?

Ook het intro doet me in eerste instantie aan Black Sabbath denken, het klassieke nummer welteverstaan. De regen en bliksem geluiden klinken me in dit kader niet vreemd in de oren, het (kerk)orgel past daar goed bij. Wanneer echter het eerste nummer The Unholy zo’n beetje halverwege is ben ik nog steeds in shock. Wat een matige vertoning is dit. Muzikaal doet het me denken aan rockabilly / punkrock achtige muziek a la Misfits van heel lang geleden. Slappe ritmes, vervelende, eentonige zang, flauwe teksten.

De band herstelt zich gaandeweg het album wel enigszins, er staat zeker wel muziek op die te classificeren is als metal, maar dan toch echt zonder heavy. De muziek blijft slap, inspiratieloos en ontbeert elke vorm van spanning. En als je als band dan inderdaad jezelf volledig de das wil omdoen kom je met een track als Sabbath Deadly Sabbath; inderdaad pure zelfmoord. Ik hoop dat bandleider / componist / zanger Doom (inderdaad net zo origineel als de muziek) eens serieus in de spiegel wil kijken.

Waar de bio vergelijkingen met Mercyful Fate of Venom, of zelfs Ghost vandaan haalt, geen idee. Dit komt nog niet eens in de buurt, nou ja, qua thematiek wel natuurlijk. Maar de halfslachtige muziek die Doom’s Day hier ten gehore brengt verdient geen enkele vergelijking. De zeven tracks zijn gelukkig niet al te lang, zodat ik na 25 minuten dit album met een gerust hart achter me kan laten. Leuk underground probeersel, inhakend op de retro trend. Maar mij verveelt het, en ik ben inmiddels toch echt wel wat gewend.