Doomcult / Talsur - Nameless

• BandDoomcult [NL], Talsur [RU]
• TitelNameless
• Release datum05-04-2019
• LabelEigen beheer
• Genre Doommetal

Tracklist

Doomcult
01. Nails
02. Plague
03. Waters of Loss (Talsur cover)
Talsur
04. Already Dead
05. The Fatal Hour
06. Wrath (Doomcult cover)

Over de Nederlandse band Doomcult schreef ik hier al eerder lovende woorden. In nog maar een paar jaar tijd verscheen al het nodige materiaal van Jorik Arts, de man die achter Doomcult schuil gaat. Ook begin 2019 heeft de man weer een paar verse tracks in petto, deze keer verschenen via een split-album met Talsur. Dit blijkt een Russische doomband waar ik in elk geval nog nooit van gehoord had, en die net als z'n Nederlandse tegenhanger slechts één (anoniem) personeelslid telt. Actief sinds 2015 zijn al het indrukwekkende aantal van vijf langspelers en vier EP's uitgebracht.

Het album met de grappige (vind ik) naam Nameless bevat zes nummers; drie nummers van Talsur en drie nummers van Doomcult. Elke band neemt deel met twee gloednieuwe eigen nummers en met één cover van de andere band. Talsur nam een ​​interpretatie op van Wrath, een nummer van het debuut End All Life (2016) van Doomcult. De Nederlander nam op zijn beurt een ​​eigen versie op van Waters of Loss, een track van het album Tormented (2018) van Talsur.

Doomcult opent het bal met de voor hem kenmerkende stijl. Nails en Plague sluiten naadloos aan op het werk van de twee langspelers. Het enige opvallende vind ik dat Plague wat nadrukkelijker klinkt als klassieke doom metal, waardoor het een stuk toegankelijker is geworden. Zelfs de vocalen lijken me hier wat minder extreem. Ach, het zorgt er in elk geval voor dat Doomcult hier net wat minder voorspelbaar voor de dag komt. De Talsur-cover Waters Of Loss krijgt dan weer een typische Doomcult-benadering, waardoor het nummer een stuk directer en smeriger klinkt dan het meer epische origineel.

Daarmee komen we bij de verschillen tussen beide bands. In tegenstelling tot de rauwe, nihilistische aanpak van Doomcult klinkt Talsur veel meer verfijnd, episch en soms zelfs bombastisch. Dat komt vooral op het conto van de zang, die behoorlijk clean, maar vooral heel laag en zwaar is; zeg maar een nog overtreffende trap-versie van Peter Steele. Zeer atmosferisch raakt deze muziek aan funeral doom, en bevat zeer sfeervolle, melodieuze elementen, zelfs in de meest heavy fragmenten.

De Doomcult-cover Wrath laat dan juist weer een onherkenbare Talsur horen. De meer verfijnde aanpak misstaat het nummer in elk geval niet, maar de vocale aanpassing die Talsur hier doet staat me niet zo aan. Hij probeert de black-achtige krijs van het origineel te benaderen, dat had hij beter niet kunnen doen. Ik ben juist erg benieuwd hoe dit nummer had geklonken met Talsur's 'eigen' stem.

Ik vind het vooral opvallend om te constateren dat beide covers de verschillen tussen de bands zo benadrukken. Ach, geeft maar weer aan hoe uiteenlopend je met een beperkt geacht subgenre als doom metal uit de voeten kunt. Ik vind Nameless hoe dan ook een leuke aanvulling op mijn digitale collectie.