Hellfox - The Spectrum Of Human Gravity

• BandHellfox [IT]
• TitelThe Spectrum Of Human Gravity
• Release datum06-06-2025
• LabelRockshots Records [IT]
• Genre Alternative metal

Tracklist

01. Nautilus - Seaweed Braids
02. Empty
03. Water On The Ceiling
04. Pareidolia
05. Atlas
06. Six Times Lighter
07. The Centipede
08. The Warrior, The Child, The Healer
09. Voices

Het Italiaanse Hellfox is in 2019 opgericht toen de vriendinnen Greta Antico (zang) en Priscilla Foresti (bas, zang) serieus een band wilden opstarten. Na een relatief korte / eenvoudige zoektocht werd de band in spe gecompleteerd met gitariste Gloria Capelli en drumster Federica Piscopo. En zo ontstond - toevallig of niet - een band die bestaat uit vier dames; ook de naam was al snel gevonden: Hellfox klinkt gemeen genoeg voor een stoere metalband.The Call (2022) was met acht titels en een speelduur van 32 minuten een wat summiere kennismaking, maar het bleek een alleraardigst visitekaartje. De band is me in elk geval bijgebleven, dus toen hun tweede album -The Spectrum Of Human Gravity - werd aangekondigd was mijn interesse meteen gewekt.

De vier muzikanten brengen elk hun eigen invloeden in, waardoor een interessante potpourri aan stijlen is ontstaan. Een mix van melodieuze, symfonische metal, gothic, dark rock en zelfs een vleugje pop levert een gemakkelijk beluisterbaar geheel op. De liedjes zitten goed in elkaar, en zijn opgebouwd volgens de gekende formule dat melodie en kracht in gelijke delen aan de luisteraar worden voorgeschoteld. De arrangementen lijken me met de luisteraar in gedachten in elkaar gesleuteld, pakkendheid is een gemene deler van de acht nummers, en levert een soort van eigentijdse, alternatieve metal op.

Opvallend aspect daarbij is de wisselwerking tussen de frele cleane zangpartijen van frontdame Greta, versus de ferme grunt van bassiste Priscilla, een minstens even opvallende verschijning als haar collega. Die gedeelde vocale aanpak zorgt er wel voor dat Hellfox zich nadrukkelijk onderscheidt van veel collega-melodieuze metal-bands-met-zangeres; ook durf ik de stelling wel aan dat de metal van Hellfox een stuk steviger is.

Afgaande op opener Seaweed Braids zou je de band makkelijk kunnen verstoppen onder de symfonische metal, maar het kwartet laat daarna met Empty en Water On The Ceiling horen in compositorisch opzicht wel een en ander in huis te hebben. Het is allemaal net wat anders dan je zou verwachten, doordat Hellfox zich inderdaad niet laat vastpinnen op een enkel (sub)genre. Luister maar eens naar Six Times Lighter, dat in eerste instantie een heel andere soort vibe heeft dan je van melodieuze metal verwacht. Ook The Centipede laat daarna aparte wendingen horen, erg leuk gedaan!

Hellfox is nou echt zo'n band die geheel haar eigen gang gaat. Die dwarsheid levert een goed beluisterbaar album op, dat zich niet zo 1, 2, 3 in een hokje laat stoppen. Juist dat vind ik de kracht van deze Italiaanse dames!