Toughness - Black Respite Of Oblivion

• BandToughness [PL]
• TitelBlack Respite Of Oblivion
• Release datum28-02-2025
• LabelGodz ov War Productions [PL]
• Genre Deathmetal, Technische deathmetal

Tracklist

01. Abominating the Scourge
02. The Profanity That Creates an Expression of Pain at the Impossibility of Ascending to the Lower Realms
03. Black Respite of Oblivion
04. Embrace Blackness
05. Carrion Entrails (Lost Abyssal Disbelief)
06. Condemned to Noxious Persistence
07. From the Shroud of Human Disgrace
08. Open Wounds of the Forgotten Planet
09. Vile Unrelenting Miscreancy

"Hallo, wij zijn Toughness uit Polen, en we doen heel graag Morbid Angel en Demilich na." Zo stelde ik drie jaar geleden de Poolse death metalband Toughness voor. Black Respite Of Oblivion is de opvolger van het toenmalige debuutalbum.

Toughness brengt brute death metal met blastbeat-aanvallen, voorzien van heerlijk smerige diepe vocalen, en ook niet onbelangrijk: een klassiek-progressieve touch. Naast bovengenoemde bands liggen ook invloeden als Death, Cynic en Pestilence op de loer. Niks mis mee natuurlijk, wat mij betreft vooral niet omdat dat in de praktijk vaak betekent dat je de basgitaar zo goed hoort - en dat is hier niet anders!

Dat zorgt er tevens wel voor dat - bij vlagen - even doorluisteren serieus nodig is. Met andere woorden: dit is geen licht verteerbare hap. Al meteen in opener Abominating The Scourge is te horen dat de ritmiek niet altijd even voor de hand liggend is, en dat de muzikanten niet vies zijn van een onverwacht uitstapje (naar het einde van het nummer toe).

Na het relatief 'eenvoudige' Embrace Darkness gaat de band in Carrion Entrails (Lost Abyssal Disbelief) echt helemaal los qua breaks en tempowisselingen. Met niet alleen die dominante bas, maar deze keer ook qua gitaar-riffs, - leads en -solo's wordt niet alleen het gehoor, maar ook de grijze massa van de luisteraar flink op de proef gesteld. Een uitdaging, zeker, maar wel lekker vet gespeeld allemaal!

Bij het begin van From The Shroud Of Human Disgrace moet ik zelfs wel een beetje aan een death metal-Primus denken, zeker qua impact van de basgitaar. Geen gekke gedachte trouwens.... Zoals een bekende Nederlandse reclame-slogan ooit zei: een beetje vreemd, maar wel lekker.