Loading...

Cattle Decapitation - Monolith Of Inhumanity

Gepost in Reviews door Gerben Mol op 20-05-2012

Tracklist

01. The Carbon Stampede
02. Dead Set On Suicide
03. A Living, Breathing Piece of Defecating Meat
04. Forced Gender Reassignment
05. Gristle Licker
06. Projectile Ovulation
07. Lifestalker
08. Do Not Resuscitate
09. Your Disposal
10. The Monolith
11. Kingdom of Tyrants

Soms kan je lang uitkijken naar een release van een bepaalde band, zelf volg ik bands als Rotten Sound, Aborted en Benighted al jaren, en ook Cattle Decapitation is zo'n band. Ik heb alle lp's in de kast staan en ook nog een aantal cd's, waarvan zelfs een groot aantal dubbele titels. Ben wel eens benieuwd wanneer mijn vriendin mij eens opgeeft voor het programma 'Help, mijn man heeft een hobby'. Pas na de pre-order die ik al had gedaan kwam ik er achter dat er eindelijk ook een '12" gatefold edition' kwam van dit album. Die dan ook maar direct besteld, vandaag kwam de pakketdienst eindelijk!

Erg benieuwd was ik naar deze nieuwe release van Cattle Decapitation omdat ik ze afgelopen jaar eindelijk een aantal keer live heb kunnen zien, voor degenen die ook op Neurotic Death Fest waren en het niet meer kunnen herinneren: de zanger spuugde de hele tijd van zich af, veelal recht omhoog. Cattle Decapitation, de band rond zanger Travis Ryan die als enige nog van de originele bezetting over is. Al bestaat de rest ook uit muzikanten die hun sporen in het genre ruimschoots verdiend hebben. Cattle Decapitation is eigenlijk een beetje een vreemde eend in de bijt met hun gore-attitude covers, mensonvriendelijke lyrics en veganistische levensstijl.

Wel, dit wordt volgens mij mijn eerste review die ik uit mijn hoofd ga doen, dus excuses als er wat foute jaartallen en/of namen instaan. Cattle Decapitation begon in 1996 in San Diego als een driemansformatie, in 1997 werd een eerste demo opgenomen met de titel Ten Torments Of The Damned. In de jaren daarna werden verschillende albums opgenomen, zelf begon ik deze band te volgen vanaf To Serve Man, ondertussen is het tien jaar geleden dat die plaat uitkwam. To Serve Man, een fantastisch album met een meer dan fantastische cover, geniaal gewoon. Niet lang na de release van dit album vond ik de eerste twee EP's van de band, Human Jerky uit 1999 en Homovore uit 2000.

In de verstreken jaren zijn op de al genoemde zanger Travis Ryan na, alle bandleden al een of meerdere keren vervangen. In 2004 verscheen eindelijk de opvolger van To Serve Man, Humanure; wederom een fantastisch album met opnieuw een geniale cover naar mijn idee. het eerste album van de band waarin de nummers toch wat anders begonnen te klinken, volwassener en technischer dan voorheen. Maar Cattle Decapitation bleef me 100% boeien. Op de C-kant van de dubbel-lp van Humanure staat enkel en alleen het 26 minuten durende outro in het geheim opgenomen door een Peta-medewerker in een slachthuis, op de D-kant staat trouwens helemaal niets!

Na Humanure kwam in 2006 het album Karma, Bloody Karma en in 2009 de langverwachte opvolger daar weer van, The Harvest Floor. Deze laatste twee albums hebben mij wat minder geraakt dan hun voorgangers, niet omdat het geen goede albums zijn maar omdat ze alleen op CD en picture-disc vinyl zijn uitgebracht. Ik draai nu toch nog steeds veel vinyl. The Harvest Floor is het eerste album waarop zelfs wat stonerrock riffs en passages worden gebruikt. Drummer David McGraw heeft denk ik een wat groovier input in de band, ook op het nieuwe album is hij te horen en ik hoop na dit album nog vele albums. Als je als drummer zo snel en zo strak kan spelen en ook nog kan grooven heb je het naar mijn mening goed gedaan. De gravity blasts en pop-rockachtige passages wisselen elkaar goed af. Het geluid is ook beter dan de vorige albums, dat viel me direct op, eindelijk een mix waarin de gitaren niet te hard staan (geldt naar mijn idee namelijk voor erg veel releases, niet specifiek Cattle Decapitation). Veel voller geluid, niet zo blikkerig als een aantal van de vorige albums.

Goed, dan nu naar het nieuwste uitwerpsel Monolith Of Inhumanity. Na het korte intro begint het album direct zoals ik het graag hoor, knallende blastbeats en vette vocals, met dank aan Cephalic Carnage. Beetje jammer vind ik dan dat er in de hoes staat: Travis Ryan, all vocals. Vervolgens staat daar onder een heel arsenaal aan gastzangers die even mee hebben geschreeuwd, ik noem hun eigen bassist Derek Engemann, ook de zanger van Devourment en heel Cephalic Carnage doet mee. Nouja, nu heb ik toch al niet zo veel met zulke stoere praatjes. 'All vocals are 100% natural with a maximum of 2% reverb...' Lekker belangrijk.

Ik kan niet onder stoelen of banken steken dat Travis Ryan een superbe death metal zanger is. Hij beheerst volgens mij alle technieken wel en die worden ook zeer afwisselend toegepast, als je luistert naar To Serve Man zal je horen dat bijna alle zangpartijen een keer hoog en laag zijn ingezongen, soort van constante dubbele partij, dat is nu niet meer zo. Wel worden veel stukken dubbel ingezongen, maar dat vind ik alleen maar vet (maar niet 100% naturel). Ook worden er ineens stukken gekrijst a la Gojira, dat is even wennen, maar na een aantal luisterbeurten ben ik er toch achter dat het zowaar wat toevoegt. Het instrumentale Monolith en de afsluiter Kingdom Of Tyrants hadden ze van mij wel weg mogen laten.

Dead Set On Suicide, Gristle Licker en A Living, Breathing Piece Of Defecating Meat vind ik toch wel de toppers op dit album, maar daar zal ik over een week of wat wel weer anders over denken. Monolith Of Inhumanity is een kneiter van een album, mijn favoriet van 2012 en ik ben benieuwd welke band dit album voor mij dit jaar kan overtreffen. US style brutal death metal!

Travis Ryan – Vocals

Josh Elmore – Guitars

David McGraw - Drums

Derek Engemann - Bass