Promised Grief - Ascension

• BandPromised Grief [NL]
• TitelAscension
• Release datum21-05-2020
• LabelEigen beheer
• Genre Doommetal

Tracklist

01. The Velvet Darkness
02. Ascension
03. Haven of Salvation
04. A Trail of Ravens
05. For the Gods
06. Unconquered Sun
07. Allayed Misery

Promo's met iets te weinig info over band/project of album blijven soms iets te lang liggen. Dat geldt ook voor deze Ascension van Promised Grief - de toegestuurde pers-link leidt slechts tot een foutmelding, hetgeen mijn nieuwsgierigheid overigens wel doet toenemen. Ik kom niet verder dan dat ik vermoed dat dit een eenmansproject is van de mij verder onbekende Michiel Stoop, afkomstig uit Nijmegen. In 1998(!) is blijkbaar al een EP (Sculptures of Dramatic Art) verschenen van naar ik aanneem deze zelfde band. Hoe dan ook stap ik dus vrijwel blind in deze promo.

De reden dat ik daar evenwel aandacht aan besteed is dat de muziek die me wordt voorgeschoteld me prima blijkt te bevallen. Een soort minimalistische, wat primitieve mengvorm van doom en gothic metal, met wat milde death metal-invloeden, wordt in zes bovengemiddeld lange nummers (zeven a acht minuten) plus een intermezzo (For The Gods, voorzien van dramatisch vioolspel) aan me gepresenteerd. Waarbij geprobeerd wordt de klassieke wisselwerking tussen enerzijds log en zwaar, en anderzijds melodie, te benutten.

Het wordt me al snel duidelijk dat dat niet helemaal goed uit de verf komt. Ik vind de eerste twee tracks The Velvet Darkness en Ascension wat fragmentarisch overkomen qua compositie. Een beetje knip- en plakwerk van weliswaar mij prettig in het gehoor liggende ideeën, waarvan de uitwerking evenwel enigszins te wensen overlaat. Ik val niet over de wat gebrekkig declamerende vocale voordracht, want die vind ik hier wel passen. Dat het drumwerk wat aan de karige kant is vind ik ook nog niet eens zo erg. Eigenlijk klinkt elk nummer wat rommelig, ik denk dat dat de meest adequate omschrijving is. Net of het nog niet helemaal af is of zo. En toch hoor ik daar doorheen hele leuke dingen voorbij komen.

A Trail of Ravens vind ik wat dat aangaat een gaaf nummer. Voorafgegaan door een triest klinkende cello (denk ik tenminste) praat-zingt Michiel z'n deprimerende teksten over een karige begeleiding van enigszins verstopt drumwerk en een intens treurig klinkende gitaar. Gaandeweg wint het nummer aan kracht en inhoud, al blijft de productie mij te sober. Ik begrijp de muzikale bedoelingen prima, maar ik mis hier de kracht die tegenwicht moet bieden aan - of een wisselwerking dient te vormen met - de atmosferische kant van de muziek, die wel goed naar voren komt.

Aan dat euvel verandert helaas gaandeweg niets. Ik kan op zich goed naar deze muziek luisteren; graag zelfs. Ook de laatste twee tracks Unconquered Sun (een heerlijke klaagzang) en Allayed Misery (een zich langzaam voortslepende track, op de positieve manier!) kunnen op mijn goedkeuring rekenen. Ik zou Michiel / Promised Grief willen aanraden een objectief oor aan het luisteren te zetten naar Ascension, om hopelijk tot een krachtigere productie te komen. Het zou de sterke muzikale ideeën zo veel beter doen uitkomen denk ik. Onder de streep blijft er nu een dikke voldoende over voor het muzikale en atmosferische gedachtegoed, maar een matig cijfer voor de karige uitvoering ervan, wat mij betreft.