Loading...

Austin Taft - Skeletons

Gepost in Reviews door Chris van der Aa op 04-06-2021

Tracklist

01. Skeletons
02. Endless Sky
03. A Winning Strategy
04. The Ladder
05. Diminishing Returns (All Around)
06. Just Above Zero
07. The Line
08. Unraveling
09. The Road To Happiness

Net als elke andere creatieve kunstvorm, is muziek een kans om jezelf erin te storten, om het te vormen en iets moois te creëren. Austin Taft, afkomstig uit Colorado Springs, doet dit al meer dan een decennium en heeft tot nu toe drie albums en een EP uitgebracht, die elk voor zich verschillende gezichten lieten zien zien. Op dit nieuwe, vierde album, Skeletons, keert hij na de akoestische voorganger The Human Condition terug naar zijn rock / metal roots.

Zelf noemt de muzikant zijn muziek hier een progressieve rock / metal mix, maar soms toch ook net weer niet. En natuurlijk, dat intrigeert. Skeletons blijkt te bestaan uit een variabele mix van subgenres binnen de maar liefst 71 minuten die het album duurt. Composities van zeven, acht, negen minuten, met een uitschieter naar twaalf, zijn dan ook niet vreemd. Ik denk zelf toch wel dat de klassieke progrock-benadering een voornaam fundament is onder de muziek van Austin Taft. Al haast ik mij er bij te zeggen dat de uitvoering helemaal van deze tijd is.

Endless Sky doet denken aan Genesis dankzij de keyboards, terwijl Taft ook een vette gitaarsolo in petto heeft. Het hoogtepunt van het nummer ligt in het gebrek aan herhaling. Als het nummer eenmaal een muzikaal gedeelte heeft verlaten, kijkt het nooit meer achterom, voortdurend vooruit in onbekend, maar boeiend terrein tot het laatste refrein. The Ladder en Just Above Zero zijn op dezelfde manier geneigd tot de prog-benadering; die eerste in zijn math-achtige maar melodieuze riffs en de laatste in zijn atmosferische synthesizer-laagje naast het crunchy gitaarwerk.

Toch is er ook wel rauwer, minder subtiel werk te horen. De korte opener en titelnummer Skeletons en Unraveling (dat is die van twaalf minuten) putten beide uit dezelfde bron van minachting en haat, vertaald naar dikke bastonen en schurende teksten. Dit laatste is een bijzonder schrijnend verhaal, neemt de tijd voor de opbouw, en weet daarmee te boeien over de volle lengte. Taft slaat hierbij op z'n gitaar (en met elke lettergreep op de drums) voordat hij in een door fuzz-gedreven solo komt, die doet denken Tom Morello (Rage At The Machine).

Naast de al genoemde vergelijkingen is dek ik ook niet te ontkomen aan de invloed van Devin Townsend; diens brede scala aan geschreeuw en ander zangstemmen, zowel gruizig als clean, als ook 'praat-zang (The Ladder). Hoe dan ook is veelzijdigheid hier het sleutelwoord, waarbij een veelheid aan emoties op daadkrachtige wijze wordt omgezet in muziek, die bijgevolg ook zeer afwisselend is. Als complexe, emotie-gedreven muziek interessant is, dan zal Skeletons ongetwijfeld een grote aantrekkingskracht hebben. Het is een plaat waaraan veel te ontdekken is, en elke luisterbeurt rechtvaardigt. Zoals ik wel vaker besluit: de doorzetter wordt beloond.

[youtube]CNbiSbBVCo4[/yootube]

Austin Taft - everything