Black Hate - Los Tres Mundos
- Black Hate [MX]
- Los Tres Mundos
- 01-04-2012
- Dusktone [IT]
Tracklist
01. I
02. Lians-Per-Ti
03. Ika-nun-na
04. Subconsciente
05. II
06. La Ultima Solucion
07. Glorious Moments
08. Revelacion
09. Los Tres Mundos
10. III
Black Hate is in 2006 begonnen als eenmansproject van ene meneer B.G. Ikanunna uit Mexico. In de jaren tot 2009 werd een hele zwik (split) singles op de markt geknikkerd, om vervolgens even geruisloos weer te verdwijnen. Voor slechts een jaar dan toch, in 2010 is Black Hate weer terug met een heus full length debuut Years of Solitude. Inmiddels is de band aanbeland in een periode van veranderingen. Eerder dit jaar verscheen het laatste album als eenmansband, Los Tres Mundos, om vervolgens te transformeren naar een heuse band. Ook heeft Ikanunna een stijlwijziging in het vooruitzicht gesteld.
Anders dan ik bij de woordencombinatie eenmansproject en black metal gewend ben, beschikt Los Tres Mundos over een aantal sterke nummers en een goed geluid. Niks geen slaapkamerkwaliteit, maar een volle moderne productie. Dat maakt de luisterervaring er al een stuk prettiger op. Desalniettemin is de black metal uit de oude school en van de gemene soort, met venijnige riffs, het betere trommelwerk en door de ziel snerpende vocalen. Veelal op volle snelheid, zeker aan het begin van het album, later echter ook steeds vaker met deprimerend lome, lange passages. Luister maar eens naar het lange, slepende titelnummer, met veel herhalingen, een opeenstapeling van depressivititeit. Zelfs de piano als sfeerelement wordt niet vergeten. Probeer dan nog maar eens van je zondag te genieten.
Volop variatie op Los Tres Mundos, waardoor het album geen kans krijgt te gaan vervelen. Heen en weer geslingerd tussen melancholie en neurotische uitbarstingen is dit een album dat je echt even op je moet laten inwerken. Van de compacte uptempo nummers in het begin naar een steeds depressiever wordend einde van het album, daar is zeker over nagedacht. Met korte instrumentale verbindingsstukjes I, II en III vormt het album steeds meer een geheel. Niks geen Glorious Moments meer, maar gemene black metal van de doomende soort, die me zelfs op deze zonnige dag in een staat van depressie weet te brengen.