Loading...

Deinonychus - Ode To Act Of Murder, Dystopia And Suicide

Gepost in Reviews door Edwynn op 28-01-2018

Tracklist

01. Life Taker
02. For This I Silence You
03. The Weak Have Taken The Earth
04. Buried Under The Frangipanis
05. Dead Horse
06. Dusk
07. There Is No Eden
08. Silhouette

De schijnbaar ongecrontroleerde uitingen van woede, wanhoop en verdriet tieren weer eens welig. Deinonychus, het geesteskind van Marco Kehren is weer terug na een tienjarige periode van afzondering. In 1995 verscheen het eerste album The Silence Of December. Een unieke mengelmoes van black en doom met een authentieke occulte saus. Met het navolgende The Weeping Of A Thousand Years moest de occulte sluier plaats maken voor een soort Gotisch liefdesdrama waarin pijn en dood centraal staat. Dat maakt van Deinonychus een 'acquired taste'. Een reeks gelijksoortige albums volgde totdat met het afwijkende Warfare Machines uit 2007 een eind kwam aan het fenomeen Deinonychus.

Nu heeft opperhoofd Kehren samen met drummer Steve Wolz en toetsenist Markus Stock een nieuwe verzameling klaagzangen in elkaar gewrochten die gemakkelijk teruggrijpen op albums als Ark Of Thought en Deinonychus. De enigszins machinale oorlogsverklaringen van Warfare Machines zijn opzij gezet en de teloorgang van alles en iedereen staat op vertrouwde wijze centraal op Ode To Act Of Murder, Dystopia And Suicide. De steekwoorden waaruit de albumtitel bestaat, dekken onmiddellijk de sombere lading van het hernieuwde Deinonychus.

Traag en wanhopig slepen de akkoorden zich voort in misantropische hymnes als Life Taker en The Weak Have Taken The Earth. Uiteraard springt de typische voordracht van Marco Kehren het meest in het oor. Machteloos knielend bij de uitzichtloze stroom van ellende die dit leven biedt, krijst, huilt en kermt hij zich door de woorden die hij eraan geeft heen. Dat grijpt je óf onmiddellijk bij de strot óf werkt op je lachspieren. Deinonychus is zo'n band waarbij geen tussenweg mogelijk is. Het is erg belangrijk de emotie te voelen wanneer je je onderdompelt in deze eeuwig dalende spiraal. Riffs, melodieën, toets- en slagwerk, het lijkt allemaal slechts ter ondersteuning van de voordrachten van Kehren omdat die zo dominant is.

Toch doen we daarmee het album tekort. Want de muzikale invulling is meer dan de omlijsting. De nummers worden zorgvuldig opgebouwd en herbergen tussen de neerslachtigheid ook veel spanning met loom riffwerk en een fijnmazig drumwerk dat ervoor zorgt dat de boel niet in de lonkende, drassige doommoerassen wegzinkt. De ijle toetsenpartijen kleden het geheel nog eens extra af. Het is goed om te weten dat zo'n aparte entiteit als Deinonychus weer terug is. De eigenzinnige mix van black, doom en gothic is allesbehalve toegankelijk maar toch zeker zo uniek en extravagant om een speciaal plaatsje voor in de platenkast te reserveren.

Marco Kehren - zang, gitaren, bas

Steve Wolz - drums

Markus Stock - toetsen