Flying Circus - 1968

• BandFlying Circus [DE]
• Titel1968
• Release datum27-03-2020
• LabelFastball Music [DE]
• PromotorBob Media [DE]
• Genre (Blues)Rock, Progrock / metal

Tracklist

01. Paris
02. New York
03. Prague
04. Derry
05. The Hopes We Had (In 1968)
06. My Lai
07. Memphis
08. Vienna
09. Berlin
10. The Hopes We Had (Reprise)

Nieuw Flying Circus-album brengt het jaar 1968 weer tot leven

De band Flying Circus uit de regio Keulen / Düsseldorf in Duitsland staat bekend om het combineren van ambitieuze progressieve rock met gepassioneerde hardrock en heeft tot nu toe talloze internationaal geprezen albums uitgebracht, waarvan de laatste het conceptalbum Starlight Clearing uit 2016 was, dat een doorlopend verhaal voorstelde. Al met al heeft deze band in dertig jaar van zijn bestaan nog niet het grote succes gekend.

De nieuwe langspeler 1968 is niet echt een conceptalbum, vanwege het ontbreken van een eenduidige verhaallijn. Wel is er een thematische rode draad. Alle nummers van het album behandelen een unieke historische gebeurtenis van dit gedenkwaardige jaar en spelen zich af op verschillende plaatsen over de hele wereld. Zo worden incidenten die zich hebben voorgedaan in Parijs, Praag, Berlijn, Wenen, Derry, My Lai (Vietnam), Memphis en New York op muziek gezet in nummers genoemd naar de respectievelijke steden waarin ze zich bevinden. De band gaat gemakkelijk de uitdaging aan om de complexe gebeurtenissen van 1968 om te zetten in rockmuziek met zijn enorme creatieve kracht, en zo passende, bedwelmende en soms verrassende muzikale uitingen te vinden voor studentenbijeenkomsten, verschillende moorden en moordpogingen, een bloedbad tijdens de oorlog in Vietnam of de eerste voorbeschouwingen voor de geloofskwestie in Noord-Ierland.

Hoewel de band zeker aardige composities neerpent vind ik de muziek van Flying Circus niet bovenmatig aantrekkelijk. De diverse tracks luisteren lekker weg, maar beklijven niet echt. Paris begint het album nog wat verwarrend, bij momenten kakofonisch, maar het bluesy New York komt al iets beter uit de verf. Hier hoor ik vooral Led Zeppelin, maar de invloeden lijken per nummer te wisselen. Zo doet The Hopes We Had me wel wat denken aan Pink Floyd en een heel klein beetje Rush. Die laatste naam komt wel vaker bovendrijven gaandeweg het album, niet in het minst vanwege de hoge piepstem van Michael Dorp. Kwestie van smaak of je daar mee om kunt gaan. Ook de tracks Memphis en Berlin zijn nog prima te doen. Daarentegen vind ik sommige tracks, vooral My Lai, behoorlijk rommelig overkomen.

De ambitie van de vijf muzikanten was om een ​​moderne uitvoering van het klassieke rockalbum te creëren. De serieuze bedoelingen worden onderstreept door hun beslissing om 1968 op te nemen in de legendarische Dierks Studios in Pulheim-Stommeln bij Keulen (Ike & Tina Turner, Rory Gallagher, Eric Burdon, Scorpions, Michael Jackson). "Aanbevolen voor alle liefhebbers van de klassieke, "grote" rockalbums van eind jaren '60 en jaren '70 die honger hebben naar een nieuwe, pittige uitdaging" aldus de begeleidende info. Ik denk echter dat de hedendaagse progrockfan een aardige kluif gaat hebben aan Flying Circus met hun 1968. Ik ben er in elk geval niet kapot van.