Game Over - Face The End

• BandGame Over [IT]
• TitelFace The End
• Release datum25-04-2025
• LabelScarlet Records [IT]
• Genre Thrashmetal

Tracklist

01. The Final Hour
02. Lust For Blood
03. Neck Breaking Dance
04. Grip Of Time
05. Lost In Disgrace
06. Veil Of Insanity
07. Gateway To Infinity
08. Tempesta
09. Crimson Waves
10. Weaving Fate

This Game Is Not Over Yet!

Een nieuw hoofdstuk begint voor Game Over en hun onuitputtelijke drang naar min of meer vernieuwd thrash metal-bloed: met de komst van Danny op zang en Leo op bas, is de band uitgegroeid tot een vijfkoppige band die hun sound naar een hoger niveau wil tillen, zowel in de studio als live. Face The End is een album - nummer zes in de rij - met een dubbele ziel: een waarschuwing over de kritieke toestand van de westerse wereld, en een oproep om uitdagingen aan te gaan die vaak een nieuw begin markeren.

Met dit nieuwe album zoekt Game Over naar een wat meer hedendaags geluid: zwaardere riffs die overgaan van razendsnelle passages naar verpletterende midtempo's en pakkende break(down)s. Agressieve vocalen, anthemische shouts in de refreinen en subtiele synthesizer-partijen creëren een griezelige sfeer, geïnspireerd door horror- / slasher-films uit de jaren '70 en '80. Kijk, en dan heb je mij normaal gesproken binnen!

Game Over is het best in hun onvermoeibare klassieke thrash-stijl die aansluit bij oudere soortgenoten uit de Bay Area - namen noemen lijkt me overbodig. Na intro The Final Hour is het genieten met Lust For Blood en het (geografisch afwijkende, want afkomstig uit New York) Anthrax-achtige Neck Breaking Dance. Het begin van Lost In Disgrace is niet alleen een onvervalste Metallica- worship (Harvester Of Sorrow iemand?) maar ook een aardige afwisseling ten opzichte van de overwegend uptempo tracks.

Maar daarmee zeker niet een van de sterkere nummers van het album. Want juist wanneer de Italianen het net wat anders willen proberen gaat het wringen wat mij betreft. Dat geldt vooral voor het ballade-achtige Crimson Waves, waarmee Game Over wat mij betreft de plank behoorlijk mis slaat. Gelukkig zijn die momenten op Game Over verder spaarzaam, zodat het album overwegend prima te genieten blijft. Met afsluiter Weaving Fate als lekker opzwepend slotakkoord.

Voor een album dat slechts 33 minuten duurt, met daarop toch een of twee tracks die me niet kunnen bekoren, en ook nog eens twee intro's, blijft er onder de streep toch wel erg weinig over om van een geslaagd album te kunnen spreken. Zes tracks vind ik dikke prima, een magere oogst voor een langspeler anno 2025. Echt jammer, want ik gun deze band alle aandacht!