Helloween - Giants & Monsters

• BandHelloween [DE]
• TitelGiants & Monsters
• Release datum29-08-2025
• LabelReigning Phoenix Music [DE]
• Genre Heavy / power metal

Tracklist

01. Giants On The Run
02. Savior Of The World
03. A Little Is A Little Too Much
04. We Can Be Gods
05. Into The Sun
06. This Is Tokyo
07. Universe (Gravity For Hearts)
08. Hand Of God
09. Under The Moonlight
10. Majestic

De vlucht van Duitslands meest bekende metalband Helloween (in de jaren '80 althans) nam rond 2018 een bijzondere vlucht. Na lange omzwervingen werden oudgedienden Kai Hansen en Michael Kiske weer teruggehaald bij de band en werd er niemand uitgeschopt. Het leverde een serie shows op waar zowel oud en nieuw werk als vanouds wervelden. Natuurlijk werd dit vereeuwigd op een geluidsdrager. Tot zover is het allemaal te volgen. Maar dat deze bezetting gewoon doodleuk verder ging met een album in elkaar knutselen, had ik niet verwacht. Enfin, het leverde in 2021 een titelloos album op dat er mocht zijn, maar dat mij maar voor een gedeelte inpakte. Persoonlijk ben ik geen heel groot fan van Andi Deris en het werk met hem contrasteert me net wat teveel met datgene wat voorgezeten wordt door Michael Kiske.

"Halte mein Bier" zullen ze gedacht moeten hebben. Want dat gebrek aan synergie wordt ruimschoots goedgemaakt op Giants & Monsters. Want als Giants On The Run goed en wel op overrompelende Helloween-wijze van start is gegaan, moet ik drie keer luisteren of het wel echt Deris is die zijn scheur daar opentrekt. Wat een kracht en wat een energie. Het openingsnummer rolt als een dolle stier de speakers uit herinnert aan de hoogtijdagen van de band.

Savior Of The World haakt nog eens vrolijk in op het de niet misselijke opener. Hier horen we dat Kiske nog steeds in topvorm is. Daarna wordt er met het poppy A Little Is A Little Too Much wat gas teruggenomen. Samen met This Is Tokyo toont het de gladdere kant van de band, maar wat mij betreft passen ze heel goed tussen het andere werk. De snelle stukken komen juist goed tot hun recht wanneer ook andere noten gekraakt worden. De samenzang tussen Kiske en Deris is waanzinnig. Alsof ze al jaren met elkaar zingen.

De ballad Into The Sun en het slome Hand Of God hadden daarentegen weer niet zo gehoeven. Het zijn beiden oninteressante power-ballads die weinig toevoegen aan dingen als A Tale That Wasn't Right enWe Got The Right of zo. Andi Deris begint mij hier weer voor het eerst op de zenuwen te werken. Dan hoor je dat het Michael Kiske is die wel heel goed iets flauws als Under The Moonlight kan dragen.

Maar dat alles wordt weer goedgemaakt met de epische krakers Universe en Majestic. Wat een feestelijkheden bieden deze spektakstukken zeg. Alles zit er in: gillende vocalen, waanzinnige duels en algehele meeslependheid. Helloween overtreft zichzelf in deze samenstelling en komt kwalitatief erg dicht bij het oude spul. Wat me het meeste opvalt is de honger en het enthousiasme dat ik meen te horen. Als dat er maar inzit, hoor je mij verder niet klagen over de irritant digitale drums die klinken als de schoten die je op je Nintendo loste met Duck Hunt.

Enfin, ik had niet gedacht dat ik nog eens zo enthousiast zou worden van een nieuw album van Helloween. De wonderen zijn de wereld nog niet uit.