Loading...

King Gorm - King Gorm

Gepost in Reviews door Chris van der Aa op 14-08-2020

Tracklist

1. Intro
2. Freedom Calls
3. Four Heroes
4. Irondale Burning
5. Song From Brighter Days
6. Beyond Black Rainbow
7. The Witch of Irondale
8. Slaughter the King
9. Ultimate Reality

Sommige bands beweren vaak dat ze 'teruggaan naar de tijd van weleer', maar in het geval van King Gorm is dat behoorlijk letterlijk te nemen. Net als hun naamgenoot - een Deense heerser uit de jaren 900 - richt het San Diego-collectief zich op het vertellen van bard-achtige verhalen, aangepast aan de tijd in de vorm van klassieke rock. Hun titelloze debuutalbum is een gewaagde eerste stap, waarbij ze de vertrouwdheid opnieuw uitvinden door de muzikale legendes van weleer te gebruiken en er een min of meer eigen draai aan te geven.

De frisheid van deze muziek kan worden toegeschreven aan tal van factoren, een daarvan is dat het van voor af aan live is opgenomen (met alleen vocale overdubs), waar de chemie van het muzikale vakmanschap in doorschijnt. De band is ook niet bang om op verkenning te gaan, wat resulteert in een nummer als het zeer afwisselende The Witch Of Irondale, dat van progrock naar proto-doom zwaait in zijn zeven en halve minuut speelduur. Of neem het vlottere Slaughter the King dat de naturel aard van de liveshows van de band naar voren laat komen. Die twee behoren wel tot mijn favorieten hier denk ik, al mogen Four Heroes en Beyond Black Rainbow er ook zeker wezen!

Er zijn behoorlijk wat namen van oude grootheden te bedenken waar King Gorm de invloeden vandaan heeft. Zo denk ik nadrukkelijk aan Deep Purple bij Slaughter The King, met z'n klassieke gitaar-orgel-duels (en ook eenzelfde interessante rol voor de basgitaar). Song From Brighter Days doet dan juist weer denken aan Led Zeppelin met de ingetogen, sprookjesachtige passages. Ook namen als Pink Floyd en Thin Lizzy komen in mindere mate bij me op.

Ook komt (een stuk moderner) Ghost wel heel nadrukkelijk bovendrijven in nummers als Four Heroes en Beyond Black Rainbow. Op die momenten heeft de muziek raakvlakken met andere hedendaagse rockbands-met-klassieke-roots als vooral de semi-kitsch van The Night Flight Orchestra, maar ook Audrey Horne, Uncle Acid And The Deadbeats en zeker Chronus - al klinkt die laatste band iets meer 'eigen'. Eerlijk gezegd vind ik op deze momenten - refererend aan Ghost - King Gorm op z'n best. Dat levert namelijk verslavend catchy muziek op, bijna poppy, cheesy, maar o zo lekker.

Voor de liefhebber van klassieke rock is King Gorm een feest der herkenning. Ik durf gerust toe te geven dat ik bij een paar tracks echt heb zitten glunderen van plezier. Zitten er een paar van je favoriete bands bij de voorbeelden die ik genoemd heb, aarzel dan zeker niet om King Gorm eens te checken!

Francis Roberts - guitars, vocals

Erich Beckmann - bass guitar

Dylan Marks - drums, percussion, vocals

Saki Chan - Hammond organ, ARP Odyssey, mellotron, vocals