Mausoleum Gate - Into A Dark Divinity

• BandMausoleum Gate [FI]
• TitelInto A Dark Divinity
• Release datum08-09-2017
• LabelCruz Del Sur Music [IT]
• PromotorSure Shot Worx [DE]
• Genre Hardrock, Heavy / power metal

Tracklist

01. Condemned to Darkness
02. Burn the Witches at Dawn
03. Apophis
04. Solomon’s Key
05. Horns
06. Into a Dark Divinity

Ik ga voor de verandering meteen maar eens kort door de bocht, dan wel met de deur in huis vallen. Als troost voor het ietwat tegenvallende laatste Pagan Altar-album besloot ik door te schakelen naar de nieuwe Mausoleum Gate, omdat ik daar in dezelfde klassieke heavy / doom metal-hoek ook wel een en ander van verwachtte. En dan lijkt Into A Dark Divinity verdorie aan hetzelfde euvel te lijden als The Room Of Shadows van Pagan Alter: wanneer albumopener Condemned to Darkness even bezig is denk ik ook vooral singer-songwriter en folky geneuzel te horen. Gelukkig blijkt dat uiteindelijk allemaal wel mee te vallen, maar de eerste helft van de albumopener liet me wel even schrikken.

Meer dan voorheen leunt het geluid op het Hammond-orgel, waardoor vergelijkingen met Deep Purple en vooral Uriah Heep wat mij betreft onontkoombaar zijn. Vooral een nummer als Solomon's Key doet me, vanwege het wat ingetogen, dromerige karakter aan die laatste band denken. Grappig genoeg doet het opzwepende Horns me daarna direct aan Deep Purple denken; wat vlotter en 'vrolijker', en voorzien van net wat meers spetterend gitaarwerk naast het al genoemde orgelgeluid.

Toch zijn het niet deze twee 'kortjes' die hier de aandacht voor zich opeisen. Met (opener) Condemned to Darkness, Apophis en (het afsluitende titelnummer) Into a Dark Divinity bevat het album drie tracks van om en nabij de tien minuten, en die moeten het natuurlijk gaan doen voor Into A Dark Divinity. Maar juist die tracks komen wat mij betreft veel te traag op gang. Uiteindelijk blijken ze fraai opgebouwd, maar ik mis hier de echt donkere sfeer van het debuutalbum; daar was het allemaal wat meer duister, mystiek. Blijkbaar vind ik Into A Dark Divinity een stuk minder spannend.

In plaats van dat Mausoleum Gate me weer in de juiste stemming zou brengen stelt ook hun nieuwe album me een beetje teleur. Of ben ik te veeleisend geworden? Hoe dan ook, met uitzondering van Apophis (ik moet stiekem een beetje aan Ghost denken - de band, niet de film) en de eerder genoemde 'kortjes' denk ik niet dat ik hier nog veel naar ga beluisteren.