Medevil - Conductor of Storms

• BandMedevil [CA]
• TitelConductor of Storms
• Release datum26-08-2016
• LabelEigen beheer
• PromotorAsher Media Relations [CA]
• Genre Heavy / power metal, Thrashmetal

Tracklist

01. Nightwalk
02. Machination Factory
03. An Empty Glass
04. In the Distance
05. The Angel of Rain
06. A Sacrifice
07. Escape
08. The Fabled Uxoricide

Medevil werd opgericht op 13 januari 2014 door bassist Eric Wesa en de broers Liam Collingwood op zang en Ross Collingwood op drums. Met het gitaarduo van Gary Cordsen op lead- en Brett Gibbs op ritmegitaar is de band gecompleteerd tot de metalband die het vandaag de dag is. In deze line-up werd ook debuutalbum Conductor of Storms opgenomen, dat zojuist (26 augustus) in eigen beheer is verschenen.

De jonge heren zelf noemen hun muziek power thrash. Ik dacht in eerste instantie dat ze daar pure, krachtige thrash metal mee zouden bedoelen, maar dat blijkt niet het geval. Zij noemen het een mengeling van power en thrash metal. Nou moet ik heel eerlijk zeggen dat ik die power metal niet zo direct terug hoor, ik denk eerder aan klassieke US Metal, zeker omdat het tempo niet altijd even hoog ligt (Machination Factory, An Empty Glass, The Angel Of Rain). Daar waar het gaspedaal wel flink wordt ingetrapt neigt de muziek inderdaad op zeer aangename wijze naar thrash metal (Nightwalk, Escape). Maar dat is eerder uitzondering, zo snel zijn de meeste nummers niet.

Een opvallende vergelijking die zich vanaf Machination Factory aan me opdringt is in eerste instantie vooral een vocale: Liam Collingwood heeft wel wat weg van David Wayne (Metal Church; R.I.P.). Hoewel deze manier van zingen absoluut mijn voorkeur heeft boven al dat moderne geschreeuw, vind ik toch dat deze krachtige, rauwe stem niet altijd even goed bij de toch wat 'rustiger' muziek past. Toch lijkt me dit dan nog de minst slechte oplossing; het geeft de muziek wel wat meer power mee. En dan blijkt dat die vergelijking met Metal Church bij vlagen niet eens zo'n vreemde is.

Ander invloeden hoor ik in de vorm van de NWOBHM (de spreekwoordelijke galopperende ritmes komen regelmatig voorbij, zo doet In The Distance me wel wat aan Iron Maiden denken) en wat toegankelijke, melodieuze thrash, waarbij vooral Megadeth (Escape!) me te binnen schiet. In de lange afsluiter The Fabled Uxoricide (twaalf minuten) stoeit de band ook nog wat met progressieve patroontjes, maar dat vind ik niet zo'n geslaagd experiment. Dit klinkt me een beetje te 'gezocht' in de oren. Zeker de meer compacte, en dan ook nog snellere nummers en passages, passen Medevil het best vind ik. Wanneer de band zich daar op concentreert wil ik hier wel meer van horen in de toekomst.