Mezcla - Metalmorfosis

• BandMezcla [FR]
• TitelMetalmorfosis
• Release datum24-11-2016
• LabelMusic Records [FR]
• Genre Deathmetal

Tracklist

01. Criaturas Indeseables
02. Sangre Y Arena
03. Mantis Religiosa
04. Luciernaga
05. Entomofobia (Instrumental)
06. Otra Dimension
07. Esfinge De La Calavera
08. L'usurpateur
09. Metalmorfosis

Mezcla is een metalband uit Auxerre (uit het Noord-Westen van Frankrijk) opgericht in 2002 door de beide gitarsiten van de band: Geoffroy Garraut en Alexis Munoz. De band heeft in de loop van de jaren een aantal veranderingen in de ritmesectie ondergaan voordat in 2012 het huidige duo werd gevonden. In deze bezetting werd dan ook het tweede album Metalmorfosis opgenomen, opvolger van het in 2010 verschenen debuut Salir San Pagar. De oplettende lezer zal het misschien al zijn opgevallen: De Franse band Mezcla doet alles in het Spaans, van bandnaam tot album- en songtitels en teksten. Het verhaal daarachter is mij niet bekend; ik vermoed bij gitarist/zanger/componist/schrijver Alexis Munoz een Spaanse achtergrond.

Ok, over naar de muziek dan. Mezcla brengt wat mij betreft een authentieke, wat old school/primitieve thrash/death metal mix (met de nadruk op die laatste) met een progressief tintje. Behalve de meest voor de hand liggende vergelijking Death, mag je daarbij ook wel denken aan 'ons eigen' Pestilence. Daar vind ik de muziek bij vlagen wel wat van weg hebben namelijk. Niet altijd even origineel dus, maar het luistert wel lekker en vertrouwd weg.

Wat me vooral aanspreekt is dat Mezcla niet moeilijk doet om het moeilijk doen. De ritme-verspringingen, tempo- en sfeerwisselingen en min of meer verrassende breaks komen allemaal heel natuurlijk over; eigenlijk alsof het gewoon zo hoort. Naast de hakkende riffs en de nors bijtende zang is er zeer veel ruimte voor melodieuze gitaarlijnen, terwijl ook de bij vlagen groovende ritmesectie zich prima doet gelden.

De fors beukende opener Criaturas Indeseables zet wat mij betreft direct de toon voor een prima genietbaar album. De genoemde voorbeelden liggen er weliswaar dik bovenop, maar mede dankzij het gebruik van de Spaanse taal en af en toe een bijbehorende sfeer (let op de subtiele flamenco-gitaartjes) heeft Mezcla toch wel wat eigens. Er wordt uitstekend gemusiceerd, de heren muzikanten weten raad met hun instrumenten, en ook de composities zijn gewoon af. Ik kom tot de conclusie dat Metalmorfosis me net wat beter bevalt dan het album van de labelgenoten Voice Of Winter die ik net een paar dagen eerder besprak. Luistertip: het lange, zeer afwisselende, titelnummer (en afsluiter) Metalmorfosis!