Monuments - Gnosis

• BandMonuments [GB]
• TitelGnosis
• Release datum27-08-2012
• LabelCentury Media Records [DE]

Tracklist

01. Admit Defeat
02. Degenerate
03. Doxa
04. The Uncollective
05. Blue Sky Thinking
06. 97% Static
07. Empty Vessels Make The Most Noise
08. Regenerate
09. Denial

Monuments is voortgekomen uit het ter ziele gegane Fellsilent. Gitarist John Browne is uiteindelijk de oprichter van Monuments. In 2010 hebben ze hun eerste EP We Are The Foundation uitgebracht. Twee tracks (Admit Defeat en The Uncollective) van deze EP zijn ook op Gnosis terechtgekomen, weliswaar in een iets andere uitvoering en een andere zanger (Neema Askari).

Het genre waarin ze thuis horen ligt tussen metalcore en djent. Gelijkenissen kunnen gevonden bij bands als TesseracT, Periphery en Meshuggah alleen heeft Monuments net iets meer, ze leggen de lat wat hoger door ook melodie toe te voegen. Natuurlijk niks ten nadele van de eerder genoemde bands maar dit maakt het misschien wel wat toegankelijker en gevarieerder voor de luisteraar. Het heeft wel enige tijd geduurd voordat ze konden beginnen aan de opnames van Gnosis, er zijn verschillende zangers gekomen en weer gegaan. Uiteindelijk kwam Matt Rose in beeld en dit blijkt de ideale zanger voor de band. Hij kan zowel agressief als clean zingen.

De cd begint met Admit Defeat, ik had het al eerder vermeldt, dit nummer staat ook op hun EP, muzikaal klinkt het hetzelfde, de verbetering zit hem vooral in de vocalen. Deze nieuwe versie klinkt net wat agressiever. Hopelijk kan de zanger dit niveau ook live bereiken. Speltechnisch valt er ook genoeg te genieten, let op het einde maar eens op de baspartij. Ondanks dat alles vrij steriel en strak klinkt, komt het toch niet klinisch over (geen Fear Factory sound).

Degenerate klinkt als een klok, en wat een agressie, tekstueel uitgedrukt in haat over de toestand van het menselijk ras. De meeste teksten liggen wel in deze richting. Doxa klinkt ook als een voortdenderende trein. (voor de liefhebbers, op Youtube staat een instrumentale versie) The Uncollective is wellicht een van de rustigere nummers. (ook hiervan een instrumentale versie op Youtube, zeker leuk voor diegene die het na willen gaan spelen!)

Ik kan van elk nummer wel weer iets zeggen maar ik denk dat dit niets toevoegt aan de kwaliteit van dit album. Deze plaat zal zeker in mijn top 10 van dit jaar komen. Met 9 nummers die net de 40minuten klokken, wat ook lang genoeg is om de plaat interessant te houden, en om nog een keer te gaan beluisteren. Een uitschieter kan ik moeilijk benoemen maar mijn favorieten zijn wel Doxa en 97% Static. Wat misschien nog wel de moeite van het vermelden waard is, is dat de zanger van Periphery, Spencer Sotelo op Denial meezingt. TOP!