Loading...

Sanctuary - Inception

Gepost in Reviews door Chris van der Aa op 19-03-2017

Tracklist

01. Dream Of The Incubus
02. Die For My Sins
03. Soldiers Of Steel
04. Death Rider / Third War
05. White Rabbit (Jefferson Airplane cover)
06. Ascension To Destiny
07. Battle Angels
08. I Am Insane
09. Veil Of Disguise

De technisch onderlegde power/speed/US metalband Sanctuary werd opgericht in 1985, en bracht met Refuge Denied (1988) en Into The Mirror Black (1990) twee uitstekend ontvangen albums uit. Omdat vlak daarna de band werd opgeheven (en een aantal bandleden (Warrel Dane, Jim Sheppard, en live-gitarist Jeff Loomis) verder gingen met Nevermore) leek Sanctuary zo langzamerhand een cultstatus te krijgen, en de albums de status van klassiekers. Maar .... in 2011 werd Nevermore opgedoekt, of voor onbepaalde in de koelkast gezet, en dit maakte de weg vrij voor de heroprichting van Sanctuary. Aldus gebeurde dan ook.

Dit leverde in 2014 het langverwachte album The Year The Sun Died op, indertijd besproken door collega Edwin. Waarom ik dan toch weer door blijf leuteren over de bandgeschiedenis? Omdat Sanctuary in 2017 weer een album uitbrengt. Maar deze keer niet met nieuw materiaal: Inception is een verzameling van verloren gewaande opnames uit 1986, met nummers die later grotendeels (zeven stuks) op debuutalbum Refuge Denied zouden verschijnen. Uiteraard zijn de nummers voor deze gelegenheid opnieuw gemixt en gemasterd; en zijn er zelfs wat kleinigheidjes toegevoegd, de tapes bleken niet echt van geweldige kwaliteit. Ook is de release in een prachtige hoes gestoken, met artwork van de onvolprezen en herkenbare stijl van Ed Repka.

Twee tracks vinden we niet terug op Refuge Denied, maar (Dream Of The) Incubus en I Am Insane zijn indertijd wel op een (onduidelijke) demo verschenen. Waarschijnlijk zijn juist deze beide tracks indertijd daarop verschenen, omdat ze afvielen voor het debuutalbum? Aangezien ze dus wel van diezelfde opnamesessies afkomstig zijn, zijn ze qua stijl en sfeer overeenkomstig, en hadden ze er net zo goed wel op gekund.

Natuurlijk mag je vergelijkingen maken tussen de oorspronkelijke tracks en de versies zoals ze uiteindelijk op het debuutalbum zouden verschijnen. En dan zou je tot de conclusie kunnen komen dat die oerversies net wat minder agressief en krachtig klinken. En dat is ook wel logisch denk ik. Maar het gevoel blijft natuurlijk hetzelfde, de nummers ademen die typische sfeer van de jaren '80.

Uiteindelijk is Inception natuurlijk niet meer dan een tussendoortje. In 2018 moet de volgende langspeler Dead Again gaan verschijnen; tot die tijd meoten de liefhebbers zich hier maar mee vermaken. Ook geen straf natuurlijk.

Dave Budbill - Drums

Lenny Rutledge - Guitars

Warrel Dane - Vocals

Jim Sheppard - Bass

Sean Blosl - Guitars

(Rich Furtner - Bass; tracks 3, 7)