Shrine Ov Absurd - Monotony

• BandShrine Ov Absurd [CU]
• TitelMonotony
• Release datum17-04-2021
• LabelGodz ov War Productions [PL]
• Genre Black metal

Tracklist

01. I
02. II
03. III
04. IV
05. V

Een black metal-album met de titel Monotony is koren op de molen voor hen die precies dat graag bevestigd zien. Helaas, daar wenst de Cubaanse (!) eenmansband (!) Shrine Ov Absurd niet aan mee te werken. Monotony - overigens het tweede album van deze 'band' - laat namelijk een vijftal best afwisselende nummers horen. Weliswaar enorm old school, en diep geworteld in de klassieke Noor(d)se tradities - denk Marduk, Mayhem, Darkthrone, maar zeker ook de eerste Bathory-albums.

De eenvoud wordt mede gekenmerkt door de songtitels I tot en met V, al zo oud als de weg naar Rome. Hoewel I er zonder enige vorm van intro direct in een straf tempo vandoor rost, ligt daar niet de kracht van deze muziek. Gaandeweg wordt duidelijk dat het middentempo de hoofdrol krijgt toebedeeld, en dat zorgt bij mij voor het nodige enthousiasme. De bijna swingende vibe die II en III laten horen zorgt voor enthousiast headbangen; en vooral III nodigt bij vlagen echt uit tot meeswingen. Raar maar waar om dit over heerlijk meeslepende black metal te zeggen, maar het is toch echt zo.

De ritmesectie klinkt behoorlijk basic, maar juist dat bedje ligt zeer aangenaam. De wisselwerking tussen de bescheiden krijs enerzijds en de gitaarriffs en -leads anderzijds doet het daar overheen erg goed. Wanneer met IV het tempo gevoelig omhoog gaat heb ik moeite om een en ander bij te benen, de in eerste instantie aanhoudende hoge snelheid ligt mij duidelijk wat minder. Gelukkig wordt dat tempo niet constant doorgevoerd, en is er zelfs sprake van een atmosferisch intermezzo, voordat het geweld weer losbarst. Okay, deze spanningsboog ligt me dan weer wel.

Afsluiter V laat denk ik het beste horen wat de muzikale bedoelingen van Shrine Ov Absurd inhouden. Hier wordt vrij consequent gewisseld in tempo, waarbij de atmosfeer intact blijft. Hier doet de schatplichtigheid aan bijvoorbeeld Bathory zich zeker gelden, en vind ik zelf de paradox tussen de opzwepende ritmes en het melodieuze gitaargeluid heel fijn om te horen. Ik denk dat de liefhebber van met name de zogenaamde 'tweede golf' hier veel plezier aan gaat beleven.