The Ossuary - Oltretomba

• BandThe Ossuary [IT]
• TitelOltretomba
• Release datum12-11-2021
• LabelSupreme Chaos Records [DE]
• PromotorNeeCee Agency [IT]
• Genre Doommetal

Tracklist

01. Ratking
02. Kyrie Eleison
03. Serpent Magic
04. Forever in the Ground
05. Orbits
06. Crucifer
07. Mourning Star
08. Devils in the Night Sky
09. Oltretomba

De Italiaanse band The Ossuary debuteerde in 2017 (de band is in oktober 2014 opgericht) met album Post Mortem Blues. Dat album heb ik indertijd wel gehoord, maar niet genoeg tot mij genomen om er over te schrijven. Dat gebeurde wel met de opvolger Southern Funeral, die eind januari 2019 verscheen, en die me prima beviel. Inmiddels zijn we weer drie jaar verder, en heeft The Ossuary (al weer een poosje) een derde album uit: Oltretomba.

Een belangrijk aspect binnen deze naar doom neigende (heavy) metal is weggelegd voor de donkere, soms zelfs onheilspellende atmosfeer. Oltretomba is Italiaans voor het hiernamaals, dat past natuurlijk prima binnen deze gedachte. Nog altijd brengt The Ossuary geen pure doom, maar is hun muziek een mix van Black Sabbath-achtige riffs, een donkere Pentagram-sfeer, melodieuze Thin Lizzy-melodieën, en NWOBHM gitaarleads. Eigenlijk een soort van premature heavy metal, behoorlijk elementair, nauwelijks verfijnd, maar vooral voorzien van een heerlijke nostalgische vibe. Pagan Altar is een vergelijking die me zo te binnen schiet.

Het eerste kwartet tracks is compact, en laat bij vlagen een wat proggy insteek horen, in combinatie met de al eerder genoemde ingrediënten; en niet te vergeten de sterke, zeer lekker in het gehoor liggende zangpartijen! Er wordt goed afgewisseld in tempo, daarnaast wordt er ook volop ruimte genomen om de instrumentalisten in de schijnwerpers te zetten. Soms is de helft van een track puur instrumentaal, waarbij een zekere spanningsboog er voor zorgt dat je als luisteraar bij de les blijft. Ook de diverse gitaarsolo's mogen daarbij niet onbenoemd blijven.

Vanaf Orbits horen we ook wat langere nummers, en is er ook plaats voor meer uitgebreide, ingetogen passages. Dit komt de spanningsopbouw alleen maar ten goede, zoals niet alleen Orbits, maar bijvoorbeeld ook het lange afsluitende titelnummer Oltretomba laat horen. Daar tussen door valt Mourning Star me op. Een wat minder robuust nummer, juist relatief intiem, met een heerlijke retro-psychedelische vibe. Ik moet hierbij enorm denken aan bands als The Devil's Blood en Dool, die een soortgelijke sfeer zo geweldig weten neer te zetten.

Zoals bij zo veel Italiaanse duistere bands lijkt melancholie een voorname drijfveer. Ook is er een linkt te leggen als eerbetoon aan de gouden eeuw van de Italiaanse filmcultuur in de jaren '70 en '80 met horrorfilms van Fulci, Argento, Bava; en de muziek van Morricone. De magische, obscure, maar ook morbide aantrekkingskracht is net zo goed inherent aan het genre, dat is met Oltretomba niet anders. Ik heb hier al vaker hosanna over gepredikt, die net zo terecht ook The Ossuary ten deel valt.