Freund Hein - Bourbon Triggered Death Machine

• BandFreund Hein [AT]
• TitelBourbon Triggered Death Machine
• Release datum23-09-2011
• LabelTwilight Vertrieb [DE]

Tracklist

01. Sugar Honey Iced Tea Guy
02. European Fuckface
03. Motör Constrictor
04. Atomicalypse
05. Bourbon Time
06. Residence: Box
07. Werechicken Horror Show
08. Hourglass Disaster
09. Regeneration
10. Frenzy Inside

Magere Hein laat niet met zich spotten. Deze verschijning boezemt al eeuwenlang angst in, om 'm dan juist vriend te noemen, dat gaat wel erg ver. Dan word ik liever vrienden met de naar hem vernoemde Freund Hein uit het vooraanstaande metal land Oostenrijk. De band bestaat onder deze naam al sinds 1997 en heeft als zodanig een lange weg afgelegd om te komen tot hun tweede album Bourbon Triggered Death Machine, recentelijk verschenen en momenteel mijn gehoorgangen teisterend. Langs die lange weg vinden we wat demo's, EP's, live opnames en een eerste eigen beheer album van een paar jaar terug. Ondanks dat alles had ik nog nooit van dit gezelschap gehoord.

Uit bandnaam, titels, teksten en namen van de bandleden moeten we afleiden dat onze vriend Hein humor hoog in het vaandel heeft staan (dit maakt wel benieuwd naar het verhaal over het 'Werechicken', hoe kom je er op). Mits dit niet ten koste gaat van de muzikale kwaliteiten is dat natuurlijk een aangename combinatie. Om Frank Zappa's retorische vraag maar eens te beantwoorden: Yes, humor belongs in music. En nee, in tegenstelling tot veel andere lolbroekenbands heeft bij Freund Hein niet de humor de bovenhand, maar het muzikale vakmanschap.

Albumopener Sugar Honey Iced Tea Guy geeft nog niet direct het geheim van onze Magere Hein prijs. De lol is aanwezig, maar met dit nummer trekt de band op muzikaal gebied zeker nog niet alles uit de kist ... uuuh .... kast. Degelijke thrash metal wordt ons voorgeschoteld, behoorlijk groovy, voorzien van stevige zang en een opvallend aanwezig orgeltje. Zelden vertoond in dit genre, maar daarom niet minder interessant. Sowieso een aangenaam afwisselend nummer, waarop het lekker meeswingen is. Verder luisterend ontwaren we prettig in het gehoor liggende, maar weinig originele thrash. Het gitaarwerk springt er wat mij betreft uit, samen met de goed variërende drummer vormt dit een goede basis voor de muziek van Freund Hein. Helaas begint de zang me in de loop van het album wat te irriteren, die is behoorlijk eentonig en niet al te spannend in gebruik.

Toch kan dat niet verhinderen dat ik geniet van felle tracks als Motor Constrictor (lekkere double bass drum) en Werechicken Horror Show (aangenaam swingende ritmes). Het orgel is hier bij vlagen redelijk aanwezig, misschien wel een toegevoegde waarde zelfs, het geeft de band zeker een eigen geluid. Ook in de meer midtempo regionen voelt Hein zich als een vis in het water (Bourbon Time, Residence: Box). Het beukt, het swingt, de muzikale vaardigheden zijn dik in orde, de productie is helder, eigentijds. En er valt zelfs wat te lachen, wat wil een hedendaagse (thrash) metal liefhebber nog meer? Met een glimlach om mijn mond wens ik niet langer bang te zijn voor Vriend Magere Hein, want als zijn wereld er zo uit ziet......