Eternal Deformity - The Beauty of Chaos

• BandEternal Deformity [PL]
• TitelThe Beauty of Chaos
• Release datum30-04-2012
• LabelCode666 [IT]

Tracklist

01. Intro
02. Thy Kingdom Gone
03. Lifeless
04. Pestilence Claims no Higher Purpose
05. Caught Out Lying
06. The Beauty of the Ultimate End
07. The Sun
08. The Holy Decay

Het Poolse Eternal Deformity is inmiddels toe aan hun zesde album, The beauty Of Chaos, bestaat inmiddels alweer bijna twintig jaar, en is ongeveer al even lang op zoek naar een eigen geluid. Ooit begonnen als doom band, is er tegenwoordig bijna niet aan te ontkomen dat vele elementen van buitenaf hun invloeden hebben nagelaten op de stijl van Eternal Deformity. De wisselingen in de zangstijlen doen denken aan emo/metalcore, terwijl in de muziek uiteenlopende aspecten te vinden zijn, van gothic rock/metal tot blastbeat. Des te interessant natuurlijk om dat tot een samenhangend geheel te smeden.

Na een spannend intro barst het feest los met Thy Kingdom Gone. WTF, symfonische black metal? Dat had ik niet aan zien komen. Uiteindelijk blijkt dat ook wel mee te vallen, waarmee deze heftige opener al meteen aangeeft dat Eternal Deformity niet voor een muzikaal gat te vangen is. Naast de tempowisselingen valt ook het uitgebreide arsenaal aan zangstemmen op, aan variatie geen gebrek dus. Vullende toetsenpartijen leiden het geheel in goede banen. Niet direct in een hokje te stoppen nog, en niet de weg van de minste weerstand, dit is zeker geen eenheidsworst.

Lifeless laat daarna weer een heel ander licht op de band schijnen. Dit nummer zit wat subtieler in elkaar, eigenlijk lijken de vocalen hier het hardste onderdeel van de muziek. Melodische/gothic metal, met een speels Oosters getint lijntje (die gaan we nog vaker terughoren op het album) erin verwerkt is dit in elk geval een stuk lichter verteerbaar. Al vind ik eigenlijk dat dit nummer wat te lang doorzeurt, na zo'n vier minuten had men er wat mij betreft wel een mooi eindje aan mogen breien. Hoe interessant de muziek ook is, dit euvel komt nog een paar keer terug, net alsof de band het nog net wat boeiender wil maken, terwijl dat eigenlijk niet echt nodig is.

Naarmate het album voortschrijdt lijkt het er op dat de opener bewust als zodanig gekozen was met z'n heavy intro. Hoewel dergelijke passages verderop nog wel terugkomen is de muziek over de gehele linie wel wat bedaarder. Wat overigens niet als minpunt bedoeld is. Juist de aandacht voor het subtiele, de opbouw van de nummers waarover goed is nagedacht en de verrassende wendingen daarin maken The Beauty Of Chaos tot de perfect gekozen albumtitel. Gelaagde muziek met een eenvoudig karakter, weelderig en toch transparant en toegankelijk.

Catchy en episch, met pakkende en herkenbare passages (Caught Out Lying, dat me een beetje aan Led Zeppelins Kashmir doet denken), of meer recht voor z'n raap en wat heavier, (de al genoemde opener) Eternal Deformity staat z'n muzikale mannetje. Zoals al geconcludeerd doet The Beauty Of Chaos z'n titel eer aan en levert een heerlijk luisteralbum op.