Interview Temperance
Na de release van hun derde album, "The Earth Embraces Us All", (ook besproken op deze site), mocht ik weer even een babbeltje maken met Temperance’s gitarist en vocalist Marco Pastorino. We zijn lekker diep op het album ingegaan, en hebben het veel gehad over de toekomst van Temperance. Want we mogen best stellen: Temperance groeit enorm in de laatste jaren!
Jullie hebben slechts twee jaar terug jullie eerste album uitgebracht, en nu was het al de beurt aan de derde. De zaken gaan nogal snel voor jullie! Is hier een specifieke reden voor of houden jullie er gewoon van om albums te maken?
[Marco] Het is gewoon een continue stroom aan ideeën. Giulio en ik zijn op het moment met iets bezig dat een beetje van de gekke is, dus zo af en toe komen we bij elkaar om ideeën uit te wisselen en wanneer we vinden dat we iets noemenswaardigs hebben, laten we het aan elkaar horen. We sluiten onszelf 24 uur per dag in de studio op met een paar uur pauze ertussen om te slapen of te eten. Dit gaat een paar dagen zo tot we ongeveer 99% van het album klaar hebben. Natuurlijk zijn we helemaal gesloopt daarna want het is een energie rovend proces: we nemen alles wat we hebben mee, wat misschien in een tijdsbestek van een paar weken in onszelf is ontstaan, dat brengen we naar buiten en laten het ‘schitteren’, en dit is het resultaat.
Tot nu toe hebben jullie elk jaar een album uitgebracht, met "Temperance" in 2014 en "Limitless" in 2015, en nu dan deze. Gaan jullie op dit tempo door of mogen we wat langer wachten op het volgende album?
[Marco] Ik denk het niet, al willen we onszelf niet forceren. We dachten al niet aan een volgend album in de maanden na de release van het eerste album en hetzelfde is gebeurd met "The Earth Embraces Us All". Het gaat om de natuurlijke evolutie van zaken. We hebben nu een hele brede setlist, rijk aan verschillende geluiden zodat we elke tour en concert nu echt in verschillende en unieke manieren kunnen benaderen.
Met "The Earth Embraces Us All" begonnen jullie meer gedurfde dingen te doen dan in jullie vorige albums. Hoewel beide albums fantastisch waren, waren ze best simpel en to-the-point. Waarom vond je dat nu de tijd rijp was om het groots aan te pakken?
[Marco] Groeiend als zowel mens als muzikant, evolueert ieder individueel persoon op zijn persoonlijke manier en dit album reflecteert precies wat we vandaag zijn. Het is een album dat meer introspectief en volwassener is als het om de songteksten gaat, en de thema’s liggen wat dichterbij met wat we doen in ons leven. We hebben bakken met emoties die ons raken wanneer we het niet verwachten en dit album laat veel schakeringen daarvan zien die misschien eerder zijn weggewuifd: heel wat aan melodische openingen van eigenaardige instrumenten, het gebruik van het soort koor die niet zo conventioneel zijn in het metal genre, literaire citaten die min of meer bekend zijn. Er is veel wat we kunnen aanbieden, wat we ook meer willen doen. Het is alsof we onze luisteraars een hele rijke schotel willen aanbieden met zo veel mogelijk diversiteit, zonder te overdrijven natuurlijk.
Temperance is wat het is omdat het verschillende genres bij elkaar brengt, met elektronische muziek en metal als de meest belangrijke, maar dit album had nogal wat eigenaardige verrassingen. In de nummers "A Thousand Places' en "Advice from a Caterpillar" worden we plotseling verrast met smooth jazz. Omdat… waarom niet?
[Marco] Je zegt het goed, “waarom niet”? "A Thousand Places" is persoonlijk zo’n soort nummer met eens structuur waar ik eerder mee op de proppen wou komen, maar misschien was het daar nog geen tijd voor of misschien waren we er nog niet klaar voor, maar nu wel. En elk aspect van de emotie van het nummer komt zo tot zijn recht, in dit geval met een sopraan saxofoon klinkt het heel natuurlijk. We hebben diezelfde lijn met een viool waarmee we het openingsnummer een duidelijk romantisch en kalm einde wilden geven maar toen dachten we, “waarom doen we niet wat meer met dit stuk, geven het een nieuwe dimensie met een uitzonderlijke smaak”? En daar was het.
Daarnaast, vind ik "Advice from a Caterpillar" een smeltkroes van de muzikale krankzinnigheid van Giulio en mijzelf, samengekomen in een nummer dat bijna klinkt als Toto in het begin en dan een big-band iets als tegengewicht heeft, een soort van 80’s smaak met die mid-tempo, het eerste refrein, het weer oppakken van het thema, het koor en dan, zoals je zegt, dat jazz gedeelte.
Er moet ook bij gezegd worden dat de nummers van 7-8 minuten lang door ons tweeën in de studio zijn geschreven in iets van drie kwartier bij elkaar. Als je de pre-productie van dat nummer erbij pakt kan je al de orkestrale gedeeltes horen, met 10 tot 12 stemmen tegelijk. Dat was een unieke ervaring.
Ik denk wel dat we daarna van uitputting in elkaar zijn gezakt na die drie kwartier aan krankzinnigheid. Haha.
Kan je iets vertellen over elk nummer van het nieuwe album, waarin je de betekenis en gedachtes achter elk nummer uitlegt, wat betreft zowel tekst als muziek.
[Marco] Ook, in dit geval, net als bij "Limitless", zijn de lyrics geschreven door zangeres Chiara, behalve het eindstuk dan waar ze met een bepaald idee begon en zich mee liet slepen in thema’s die wij al verzonnen hadden.
“A Thousand Places” is als een begin van een reis door veel plaatsen, nieuw en vol emotie, waar je veel cultuur, en in dit geval, veel muziekstijlen vind. “At the Edge of Space” gaat over dat elk van ons nuttig kan zijn voor elk doel maar niet per se essentieel als we kijken naar het hele universum en hoe dat iets kan zijn met onvoorspelbare dimensies terwijl wij maar een klein puntje zijn op een kleine planeet in een klein heelal. Als je er zo over nadenkt, kan je je voorstellen dat we elke dag vallen voor kleine dingen.
“Unspoken Words”, is, zoals de titel zegt, het nummer waarin we allemaal wel wat kunnen vinden als je niet de woorden kan vinden om je gevoelens te uiten, niet alleen in persoonlijke relaties maar ook op een artistieke manier of in de doelen die elk van ons hebben.
“Empty Lines” gaat over die gevechten, die we misschien meer mentaal voeren, die we niet kunnen verslaan en die we proberen te overwinnen door bijvoorbeeld een lied te schrijven.
“Maschere” is waarschijnlijk een meer in zichzelf gekeerd nummer, ook vanwege de Italiaanse tekst, en gaat over het soort verwarring in onszelf die ons blind maken voor onze stappen op de weg die we zijn begonnen.
“Haze” gaat over de algemene baaldag waar alles je tegen zit en je met het verkeerde been uit bed stapt.
“Fragments of Life” is een van die nummers waarvan we ook al de titel hebben gebruikt in de pre-productie. Het is een liefdesnummer dat zich door de mooie momenten in het leven beweegt.
“Advice from a Caterpillar” gaat over het verhaal van Alice in Wonderland, door de ogen van bepaalde karakters, heel veel atmosfeer hiervan lijkt veel op de dolle visie van Carrol zelf.
“Change the Rhyme” is weer een liefdesnummer, en onderstreept het feit dat het beste nog moet komen. Over verandering, en in het algemeen over liefde in al zijn mooie manieren.
Zoals ik eerder zei, is de laatste “The Restless Ride”, helemaal geschreven door Giulio, zelfs de tekst, en begon uit zijn voorliefde voor Interstellar en de fantasie dat de mensheid er klaar voor is om alles achter te laten en de vertrekken naar een andere planeet, wat het nummer in verschillende delen opdeelt, sommige meer atmosferisch en adembenemend en de andere wat zwaarder en boeiender. Ik wil als voorbeeld een citaat uit de bijbel onderstrepen, vooral van de Apocalyps van Giovanni, midden in het nummer. Het geeft zo’n theatrale sfeer aan het nummer, iets tussen heilig en heidens.
Tot nu toe hebben jullie het podium gedeeld met grote artiesten als Rhapsody, Nightwish, Within Temptation, om er een paar te noemen. Welke band of artiest zouden jullie vervolgens mee op tour willen? En wie is je favoriete band om mee te touren?
[Marco] Nightwish is natuurlijk een van mijn favoriete bands op dit moment, en zeker nu Floor Jansen in de band zit. Ik heb ze altijd goed gevonden maar nu lijkt het alsof ze echt het toppunt van de top hebben bereikt. Over een echte tour gesproken, die met Rhapsody gaf ons een boel emoties en ervaringen die we altijd zullen koesteren. Met wie we ooit willen touren? Dat is een vraag die me nog niet eerder is gesteld. Ik ga geen bekende namen opnoemen en zeg dat het Leprous wordt, die zijn in mijn mening tegenwoordig een van de besten in de progressieve moderne scene.
Daarover gesproken, afgelopen juni speelden jullie op Rock in Roma naast Nightwish, Epica en Apocalyptica. Dat zijn toch flinke namen! Het lijkt mij dat Temperance niet zomaar meer dat kleine, curieuze bandje is. Hoe zie jij dat?
[Marco] We zijn nog steeds een kleine band in vergelijking met die je net opnoemde maar we willen ons op het heden focussen en onze fanbase stap voor stap te laten groeien. We bestaan al 3 jaar en we hebben de kans gehad om bijna 100 shows te spelen in Europa en Amerika. Ik zou natuurlijk wel meer willen groeien en nieuwe mensen ontmoeten waar we ook gaan, dankzij dit nieuwe album.
Komt er een The Earth Embraces Us All tour?
[Marco] Ja, we zijn al bezig met shows plannen voor de volgende maanden en we hebben een hele wijde planning voor 2017. Op dit moment hebben we een paar Italiaanse shows al aangekondigd, een mini-tour als headliner in Spanje waar we gelukkig terug mochten komen na de tour met Rhapsody. Er zullen in de nabije toekomst meer datums volgen.
Hoe denk je dat je muzikale stijl zal ontwikkelen in de toekomst?
[Marco] Deze vraag krijg ik vaker maar we weten nog niet in welke richting we willen gaan met onze toekomstige werken. We willen onszelf niet herhalen natuurlijk maar gewoon onze muzikale evolutie blijven volgen. Natuurlijk blijven onze ‘’trademark’’ elementen wel aangezien het een deel van ons is maar we willen ook niets achter houden. Bijvoorbeeld, in The Earth Embraces Us All hebben we alle grunts en screams achterwege gelaten omdat we simpelweg het nut er niet van in zagen om het te gebruiken. Misschien zodra we ons hypothetische vierde album gaan maken, zullen we dit weer gaan gebruiken. Wie weet. Dit is het mooie van deze band, er zijn geen verplichtingen.
Nog laatste woorden voor de Nederlandse fans?
[Marco] Groeten aan de mensen van WingsOfDeath en aan al onze Nederlandse vrienden die ons aan het volgen zijn. We kunnen niet wachten om jullie prachtige plekken te bezoeken!