Loading...

Testament - Brotherhood Of The Snake

Gepost in Reviews door Chris van der Aa op 23-10-2016

Tracklist

01. Brotherhood Of The Snake
02. The Pale King
03. Stronghold
04. Seven Seals
05. Born In A Rut
06. Centuries Of Suffering
07. Neptune's Spear
08. Black Jack
09. Canna Business
10. The Number Game

Vroeger was niet alles beter, maar sommige dingen toch echt wel. Thrash metal bijvoorbeeld, vooral volgens menig old school volger. Nee, ik ga het hier niet hebben over de vermeende teloorgang van Metallica, maar over een andere 'oude' band, die wel altijd z'n thrash-roots trouw is gebleven: Testament. In 1987 was ik op slag verkocht toen ik voor het eerst nummers van The Legacy hoorde (Over The Wall, Burnt Offerings, First Strike Is Deadly). Natuurlijk waren de fans in de jaren daarvoor verwend met albums van de grote vier (en eventueel Exodus, waar Testament eigenlijk nog de meeste raakvlakken mee had) maar Testament zette zichzelf met een sterk debuut gelijk op de internationale thrash metalkaart. IJzersterke live-optredens deden de rest (Fuck The Rain!!!).

Inmiddels is het 2016 en is en wordt er veel gesproken en geschreven (en gevloekt) over die helden van weleer. Ook Testament is door de jaren heen gewoon z'n ding blijven doen, met wisselend succes. Ik heb echt niet alle albums van de afgelopen decennia gekocht, maar ben de band wel altijd blijven volgen. De voorberichten voor het aanstaande twaalfde studio-album Brotherhood Of The Snake klonken dan ook (weer) veelbelovend (de haastklus-geruchten daargelaten). Nou neem ik frases als 'back to their roots' altijd met een flinke schep zout, maar toen het titelnummer begin september de wereld in werd gestuurd was mijn interesse toch wel serieus gewekt.

En terecht, blijkt wanneer ik het complete album inmiddels een paar keer gehoord heb. Kijk, mocht je zitten te wachten op thrash-albums zoals ze in de jaren '80 klonken, vergeet dat gerust. Sowieso kunnen albums nu nooit meer de impact op je hebben zoals toen. Om bij Testament te blijven: The Legacy is bijna dertig jaar oud, ook ikzelf ben dertig jaar ouder geworden, en heb al die tijd metal tot me genomen. Veel mensen schijnen dat tegenwoordig voor het gemak maar te vergeten, dat niet alleen bands, muzikanten en hun muziek veranderen, maar ook jijzelf. Het punt is: beoordeel een album als Brotherhood Of The Snake in het hier en nu, waarbij je uiteraard gerust de bandgeschiedenis in het achterhoofd mag houden. Goed, ik dwaal af.

Op deze nieuweling is Testament er in geslaagd om een aantal vlotte en stevige thrash-nummers in elkaar te draaien die er absoluut mogen zijn. Dat begint al met het genoemde titelnummer, dat het album lekker vet opent. Dat dat geen toevalstreffer is, laten het meer afwisselende The Pale King en het zeer gedreven Stronghold ('Doesn't matter what the people say' klinkt nog dagen lang na in mijn hoofd!) hierna horen. Kwalitatief sterke songs, volledig herkenbaar als Testament, met alle elementen die je verwacht: lekker in het gehoor liggende riffs, druk trommelwerk en een gedreven en bij vlagen opgefokt klinkende Chuck Billy.

Dat de voet zo af en toe even van het gaspedaal gaat (Seven Seals, Born In A Rut) is de band vergeven. Het is in elk geval een mooie gelegenheid om te laten horen dat de band ook zonder ziedend hak- en beukwerk nog altijd ook fraaie liedjes kan componeren. Het beste voorbeeld daarvan is denk ik nog wel Neptune's Spear, dat ook zonder snelheid absoluut weet te overtuigen. Daarnaast ontslaat het de band van de verplichting om de obligate ballad op het album te pleuren. En zolang de heren daarna weer 'gewoon' verder rossen met tracks als Centuries of Suffering en Black Jack hoor je mij niet klagen.

Mijn conclusie is dan ook kort maar krachtig: Testament laat met Brotherhood Of The Snake horen dat het anno 2016 nog altijd een relevante thrashband is. Haastklus of niet, dit is denk ik het beste dat Testament in het hier en nu te bieden heeft. En daar is naar mijn mening weinig mis mee!

Chuck Billy – Zang

Alex Skolnick – Gitaar

Erik Peterson – Gitaar

Stevie DiGiorgio – Bas

Gene Hoglan – Drums