Persecutory - Towards the Ultimate Extinction

• BandPersecutory [TR]
• TitelTowards the Ultimate Extinction
• Release datum01-07-2017
• LabelGodz ov War Productions [PL]
• Genre Black metal

Tracklist

01. Pillars of Dismay
02. Towards the Ultimate Extinction
03. Till Relentless Salvation Comes
04. Along the Infernal Hallways
05. Awakening the Depraved Are
06. Hegemony of the Ruinous Impurity
07. Malestroms of Antireligious Chaos

Gedurende mijn schrijversloopbaan (gniffel) bij WingsOfDeath ben ik in de loop der jaren de betere black metal steeds meer gaan waarderen, dan wel leren begrijpen. Dat geldt echter nog altijd niet voor de bands die zodanig musiceren dat ze voldoen aan het vooroordeel dat ik altijd had ten opzichte van dit subgenre. Het Turkse Persecutory is er helaas zo een; evengoed wil ik de band best de aandacht geven die het desondanks verdient. De band is opgericht in 2014, Towards the Ultimate Extinction is het debuutalbum.

Zoals het pure black metal betaamt rost de band er vanaf opener Pillars Of Dismay met ongeremd enthousiasme vandoor. Woeste gitaarriffs en denderende drums (wat dun in de mix in mijn beleving) buitelen over elkaar heen in ziedende blasts. Afgetopt met krijsende vocalen, ofwel simpelweg gekrijs, uiteraard met een fikse dosis galm er op, levert dit wel een voorspelbaar plaatje op. Rauw, puur, authentiek; dat lijken me hier wel de sleutelwoorden.

Titelnummer Towards the Ultimate Extinction vervolgt, en bevalt me al iets beter. Vanwege de lengte bevat dit nummer aardig wat variatie - zo horen we zowel brute thrash-passages, als ook atmosferische, bijna doomy, in elk geval ingetogen stukjes - in plaats van alleen maar die eentonige snelheden. Over thrash gesproken, daar weet de band wel vaker raad mee. Gaandeweg het album kom ik er achter dat Persecutory niet zo'n pure black metalband is als ik in eerste instantie dacht.

Overigens verandert dat niet mijn mening over de een-dimensionaliteit van deze muziek. Snel, sneller, snelst blijkt het devies waar de band aan vast wenst te houden. Gelukkig wordt dan wel strak gespeeld, zodat de nummers het aanhoren zeker waard zijn, voor de liefhebber dan toch. Ik reken mij daar in dit geval niet toe. Wel een gave hoes trouwens!