Loading...

Naglfar - Cerecloth

Gepost in Reviews door Chris van der Aa op 13-05-2020

Tracklist

01. Cerecloth
02. Horns
03. Like Poison for the Soul
04. Vortex of Negativity
05. Cry of the Serafim
06. The Dagger in Creation
07. A Sanguine Tide Unleashed
08. Necronaut
09. Last Breath of Yggdrasil

In 2012 leek Naglfar weer helemaal terug van eigenlijk niet echt weggeweest met het opvallend goed ontvangen album Téras. Toch zou de pauze tussen dat album en de opvolger nog langer duren dan daarvoor, want pas nu in 2020 is er Cerecloth. Acht jaar is een serieuze pauze in deze tijd die gekenmerkt wordt door vluchtigheid en snel elkaar opvolgende trends.

Daar doet Naglfar niet aan mee, want de band klinkt als z'n vertrouwde zelf. De black metal met melodieuze inslag is nog altijd lekker gemeen en scherp, maar bevat ook altijd een gezonde portie melodie en stiekeme hooks. Dat de plaat is gemasterd door Dan Swanö (Unisound Studio) zal zeker een rol spelen bij de relatief gemakkelijke beluisterbaarheid, al mag de productie en mix van de hand van de band's eigen Marcus Norman ook niet onvermeld blijven. Ook de cover-art van de inmiddels vermaarde artiest Kristian Wåhlin mag er wezen, en brengt goed de betekenis van Cerecloth (een doek geprepareerd met was, die gebruikt wordt om een lijk in te verpakken bij wijze van balseming) naar voren. Natuurlijk gebruikt Naglfar dit voorwerp als uitgangspunt voor hun eigen thematiek van allerlei boosaardigheid.

Het album opent met titelnummer Cerecloth, en doet dat voortvarend. Volbloed black metal, gemeen en hard, boosaardig, maar toch met melodie (vooral die gitaarleads!) en een stukje toegankelijkheid. Horns gaat qua sfeer uiteraard op dezelfde voet verder, maar dit nummer gooit het niet op volle snelheid en hardheid; luister maar eens naar die melodieuze gitaarsolo halverwege. Maar de muziek grijpt me pas echt met Like Poison For The Soul. Slepend, duister, dit is pas echt boosaardige muziek, die qua atmosfeer extra binnenkomt vanwege het tragere tempo. Daar gaat zo veel dreiging van uit vind ik; op die momenten vind ik Naglfar op z'n best. Ook het tweede gedeelte van Vortex Of Negativity heeft zo'n heerlijk slepende passage die zo verdomd smerig klinkt; en dat ondanks dat vleugje pakkendheid.

Zo hebben alle tracks wel die fijne combinatie van scherpte, gemeenheid, en toch ook die prachtig-duistere atmosfeer. In dat kader springt het relatief korte, bijna doomy Necronaut er nog boven uit. Ingetogen bijna, en juist daarom zo fraai. Al wil ik nummers als Cry Of The Sefarim en afsluiter Last Breath Of Yggdrasil ook niet te kort doen. Naglfar levert als verwacht vertrouwde kwaliteit. Ook na een aantal jaar van relatieve stilte doet deze band geen rare dingen, maar doet waar ze goed in is. Er rest de luisteraar dan slechts dat te respecteren en te genieten van wat de band op Cerecloth te bieden heeft.

Kristoffer W. Olivius - Zang

Marcus E. Norman - Gitaar

Andreas Nilsson - Gitaar

Alexander Friberg - Bas

Efraim Juntunen - Drums