Benefactor Decease - Abnormal Attachments

• BandBenefactor Decease [GR]
• TitelAbnormal Attachments
• Release datum21-08-2025
• LabelXtreem Music [ES]
• PromotorAgainst PR [PT]
• Genre Thrashmetal

Tracklist

01. Sadistic Satisfactions
02. Archibishops of Death
03. Imprisonment Atrocities
04. Eroticised Felonies
05. Acid Stalker
06. Technophobic Syndrome
07. Abnormal Attachments
08. Urban Decay
09. Gospel of the Antichrist
10. Violent Reprisal
11. African Leishmaniasis

Benefactor Decease, uit Athene, Griekenland, werd in 2007 opgericht door een hechte vriendenkring met een gedeelde passie voor old school thrash metal. Na de eerste demo's en een split-cd met de Servische thrash-band Nadimac, nam de band een aantal (of een hele lange) lange pauze(s) vanwege interne uitdagingen. Hun debuutalbum Anatomy Of An Angel werd uiteindelijk in 2015 uitgebracht via Xtreem Music, na jaren van vertraging.

Nu, na weer een pauze van tien jaar, keert de band terug met de opvolger (trouwens nog steeds / of weer via Xxtreem Music) : Abnormal Attachments belooft het meest agressieve en technisch onderlegde werkstukje tot nu toe te worden. Door vintage thrash-woede te combineren met licht-progressieve trekjes, markeert het album een ​​krachtige heropleving, met een vernieuwde line-up.

Intro Sadistic Satisfactions is lekker sfeervol, maar zegt me nog niet zo veel. Archibishops Of Death is daarna lekker fel, laat degelijke agressieve thrash horen, maar legt zeker nog niet alle mogelijkheden van deze Griekse virtuoze muzikanten bloot. Het zijn vooral langere tracks als Imprisonment Atrocities, Acid Stalker en titelnummer Abnormal Attachments waarin de heren instrumentalisten tot volle wasdom komen. Acid Stalker heeft daar als extra aantrekkingskracht nog bij dat het een heerlijk old school-evil sfeertje laat horen. Ik hou daar wel van!

Dat het qua aanpak ook een hele andere kant op kan laat Urban Decay ruim binnen drie minuten tijd horen. Old school, ziedend, met wat mij betreft vooral raakvlakken met de oude Duitse scene. Opvallend in het totale plaatje blijft de galm op de vocalen, die blijkbaar dat authentieke boosaardige sfeertje op moet roepen. Voor mij werkt het grotendeels, maar het constante gebruik kan ook wel eens net iets te veel worden.

Enig minpunt van het album vind ik dat het geluid voor anno 2025 best karig is. Ik begrijp het als keuze voor de authentieke sfeerzetting, maar dan nog kan die ook worden vormgegeven door middel van een iets meet eigentijdse productie. Denk ik. Al met al heb ik genoten van Abnormal Attachments, vooral vanwege de eerlijke, klassieke aanpak.