Loading...

Capilla Ardiente - The Siege

Gepost in Reviews door Chris van der Aa op 13-10-2019

Tracklist

01. The Open Arms, the Open Wounds
02. The Crimson Fortress
03. The Spell of Concealment
04. Fallen Alphas and the Rising Omegas

Chili herbergt een paar aardige doombands, daar ben ik in de loop van de afgelopen paar jaar wel achter gekomen. Behalve het hier te bespreken Capilla Ardiente kom ik in de gauwigheid ook nog wel op Procession, Poema Arcanus, Mourners Lament, Lapsus Dei, King Heavy en ook het inmiddels ter ziele gegane Mar De Grises. Hoewel ik zeker niet al deze bands over een kam wil scheren vertonen met name de bands die zich richten op de klassieke doom metal de nodige overeenkomsten. Ook opvallend om te zien is hoe een aantal muzikanten deel uitmaakt van meerdere bands juist in datzelfde genre.

En daar is Capilla Ardiente er dus een van. Met deze band maakte ik kennis ten tijde van hun langspeel-debuut Bravery, Truth And The Endless Darkness (2014). Hoewel er dus inmiddels vijf jaar verstreken zijn, heb ik op release-gebied niks gemist van deze Chilenen: The Siege is simpelweg de opvolger. En ik durf al wel meteen te verklappen dat er in muzikaal opzicht verdraaid weinig veranderd is in de voorbije jaren.

Met The Siege worden we opnieuw getrakteerd op vier lange composities, die met gemak de drie kwartier speeltijd vol maken. Klassieke, epische, emotievolle doom metal is het dat we krijgen voorgeschoteld. Niet alleen lange treurmarsen van meer dan tien minuten, maar gedegen composities met veel afwisseling en dynamiek. Het tempo gaat regelmatig serieus omhoog zodat er ook echt wel iets te beleven valt. Opener The Open Arms, The Open Wounds is daar meteen een goed voorbeeld van. De muziek biedt veel kracht en sfeer, waarbij ook ingetogen, intieme passages niet geschuwd worden (The Crimson Fortress).

Het enige dat zou kunnen wringen is dat deze doom metal wel erg inwisselbaar klinkt. In mijn beleving heeft Capilla Ardente niet echt iets onderscheidends ten opzichte van veel genre-genoten. Degelijkheid is troef, net zo goed als de clichematige aanpak. Pluspunten zijn de solo's die regelmatig opduiken, en de sterke zang van Felipe Kutzbach. Het gebrek aan originaliteit wordt wat mij betreft dan ook ruimschoots gecompenseerd door de kracht en de klasse die de band uitstraalt.

The Siege is "gewoon" een sterk album, dat voor de liefhebber van epische doom metal zeker een aanvulling op de collectie zal zijn.

Claudio Botarro Neira - Bass

Julio Bórquez - Guitars

Felipe Plaza Kutzbach - Vocals

Francisco Aguirre - Drums

Igor Leiva - Guitars