Imprisoned In Flesh - From Arrogance To Extinction

• BandImprisoned In Flesh [NL]
• TitelFrom Arrogance To Extinction
• Release datum01-11-2022
• LabelEigen beheer
• Genre Deathmetal

Tracklist

01. An Ode to the Beheaded King
02. Under a Smirking Sun
03. Planet of the Idiots
04. Redemption of a Warlord
05. Nauseating Agony
06. The Flying Foam Massacre
07. Resolution of a Dying Species

Ik maakte eind 2018 kennis met de Zeeuwse death metalband Imprisoned In Flesh, middels hun derde EP The Cancerous Wings Of Humanity. Ik werd er niet direct door omver geblazen, maar onderhoudend was het schijfje zeker. Vier jaar later heeft het vijftal, in ongewijzigde bezetting, de opvolger paraat: From Arrogance To Extinction.

Vier jaar geleden had ik blijkbaar nogal wat namedropping nodig om de muziek van Imprisoned In Flesh te beschrijven. Inmiddels is me wel duidelijk dat de band dat helemaal niet (meer) nodig heeft, en prima op eigen benen staat. Wat mij betreft is dan ook de nodige groei waarneembaar, want op hun nieuwe EP komen de heren een stuk vlotter voor de dag, en bedienen zich minder van het plichtmatige hoempa-ritme. Het technische gehalte is gelukkig gebleven, uitgebouwd zelfs, zonder afbreuk te doen aan de authentieke, beklemmende, old school sfeer.

Opener An Ode To The Beheaded King is als zodanig goed gekozen, want dit is rechttoe rechtaan, snoeiharde death metal, in your face. Voorafgegaan door een stukje preek van een Zeeuwse predikant toont de band direct z'n maatschappij-kritische kant. Niet belerend, simpelweg beschouwend hebben - naast de muziek - ook de teksten van Imprisoned In Flesh aantrekkelijke diepgang. Neem even het intermezzo met de veelzeggende titel Planet Of The Idiots, waarop een voordracht van de (niet geheel onomstreden) Amerikaanse astrofysicus Carl Sagan te horen is. En let ook eens op het detail in de EP-cover - hint: wat is er op tv?

Vanaf Under A Smirking Sun horen we het vijftal meer van hun technische kant. Ook Nauseating Agony kan me in dat opzicht bekoren. Maar het nummer dat me het beste bevalt is het tragere en ronduit dreigende The Flying Foam Massacre, precies om die reden. Veel donkerder ga je het hier niet krijgen, en in puur muzikaal opzicht is dit het type death metal waar ik helemaal gek op ben. En die break halverwege is natuurlijk briljant; om van daaruit (inclusief fraaie gitaarsolo) weer verder te bouwen naar een kneiterende climax. Dan gaat het nummer naadloos over in het pianospel (van drummer Wouter) van afsluiter Resolution Of A Dying Species. Een onverwacht slotakkoord, dat uiteraard tekenend is voor de diepgang die Imprisoned In Flesh te bieden heeft.

Ik zou bijna gaan denken dat ik ruim vier jaar geleden poep in m'n oren had dat ik de kunde van Imprisoned In Flesh indertijd niet heb onderkend. Dan wil ik ter verdediging aanvoeren dat de huidige EP qua productie een stuk helderder klinkt, en de voorganger in dat opzicht wat zompig overkwam. Daarnaast zijn de heren simpelweg beter geworden in componeren, waardoor nu meer afwisseling aan bod komt. Lang verhaal kort: hou je van eenvoudig klinkende old school death metal die evengoed heel slim in elkaar zit, dan zit je met From Arrogance To Extinction gebakken. Met een pluspunt voor de old school, onheilspellende atmosfeer.