Loading...

Ljosazabojstwa - Głoryja śmierci

Gepost in Reviews door Chris van der Aa op 21-08-2020

Tracklist

01. Pachawalnyja śpiewy
02. Zorka pałyn
03. Imia mnie - Liehijon
04. Źniščany boh
05. Idzi i hliadzi

Ik ben blij dat ik de bandnaam en albumtitel hier alleen maar hoef te schrijven (beter:copy-pasten) en niet hoef uit te spreken. Want dan val ik onvoorwaardelijk en keihard door de mand. Ljosazabojstwa komt uit Belarus (dat is wat wij Wit-Rusland noemen) en is actief sinds 2014. Er werden op z'n tijd een demo en twee EP's uitgebracht, maar een uitgebreidere (internationale) kennismaking moet komen met het debuutalbum Głoryja śmierci.

Hoewel mijn promo-exemplaar voorziet in een leesbaar schrift (zie ook de songtitels bijvoorbeeld) vermoed ik dat de origine van deze band zich volledig in de eigen taal bevindt. Uiteindelijk doet dat er in zoverre weinig toe dat de teksten toch niet verstaanbaar zijn. Dat maakt de muziek echter niet minder interessant vind ik. Sterker nog: misschien geeft het onverstaanbare de muziek juist nog wel een extra mystiek tintje. Ljosazabojstwa musiceert binnen de veilige grenzen van de fictieve driehoek doom, death en black metal. Vijf redelijk lange tracks zorgen voor een dikke drie kwartier aan muzikaal plezier en een dito uitdaging. Want echt licht verteerbare kost is dit niet.

De afwisseling tussen zich traag voortslepende depressieve stukken en blastgeweld is evident, en niet opzienbarend. Dat vind ik echter wel van het orgeltje dat op onverwacht momenten de kop opsteekt, en de muziek precies dat doomy, onheilspellende tintje meegeeft. Luister daarvoor maar eens naar Imia mnie - Liehijon of Źniščany boh, dan zul je direct begrijpen wat ik bedoel. Het is precies die atmosfeer die me zo aanspreekt in deze muziek, en die deze band z'n eigen smoel geeft. Zonder dit aspect, maar ook de slepende melodieuze gitaarleads die diverse fragmenten sieren, zou Ljosazabojstwa een 'gewone' death/black metalband zijn, maar dat vind ik dus zeker niet het geval. Die atmosferisch trage beukstukken vind ik uitermate aantrekkelijk, sowieso zijn de tempowisselingen zeker niet altijd even voorspelbaar (het einde van Źniščany boh), leuk voor het verrassingseffect dus.

Na beluistering van Głoryja śmierci als geheel, maar ook de losse tracks, maakt een merkwaardige paradox zich van mij meester. Binnen elk van de vijf nummers is er ruimte voor muzikale afwisseling en variatie in atmosfeer, en toch bekruipt me het gevoel dat de vijf tracks onderling redelijk inwisselbaar klinken. Hetgeen Ljosazabojstwa in de aanleg bedacht heeft voor het opzetten van een geslaagde compositie werkt absoluut. Maar na een paar keer lijkt het toch op iets van een soort trucje. Misschien komt dat toch ook door het ontbreken van herkenbare lyriek, ik kan er niet goed de vinger op leggen.

Evengoed ervaar ik deze Wit-Russische band met hun debuutalbum als een aangename kennismaking. Zowel muzikaal-technisch als compositorisch dik in orde, deze band laat een redelijk herkenbaar, maar toch deels eigen geluid horen. Ik kan hier prima naar luisteren!