Lucifer's Cold Embrace - Sovereign Heresy

• BandLucifer's Cold Embrace [NL]
• TitelSovereign Heresy
• Release datum18-11-2016
• LabelEigen beheer
• Genre Melodieuze/ Symfonische black metal

Tracklist

01. Rising
02. Black Death
03. The Gift of Life
04. Serpentine Flames - Embers of Hate
05. The Shepherd's Rod

Lucifer’s Cold Embrace is sinds dit jaar het soloproject van Martin van Beek. Waar ken ik die naam ook al weer nog meer van? O ja, samen met broer Ivor is hij al sinds 1999 actief met de band Non-Divine; de heren zijn de beide gitaristen van die band. Maar met het splinternieuwe Lucifer’s Cold Embrace (band of project?) doet Martin het helemaal alleen. Ook de muziek van beide bands heeft helemaal niks met elkaar te maken.

Eigenlijk is - zoals zo vaak waarschijnlijk - Lucifer’s Cold Embrace ontstaan uit toeval, een uit de hand gelopen leukigheidje. Martin van Beek was bezig met wat muziek te schrijven voor zijn vriendin, in de stijl van bands als Naglfar en Dissection. Dit verliep zo soepeltjes dat hij besloot om een paar van die tracks te perfectioneren, en uiteindelijk op te nemen. Het resultaat is de EP Sovereign Heresy.

De muziek die we hier te horen krijgen ligt dus in het straatje van de genoemde bands - waaraan ik zelf nog Dimmu Borgir en Carach Angren (vooral de vocalen wat mij betreft) zou willen toevoegen - en is te beschouwen als een mix van symfonische death en vooral black metal. De felle opener Rising zet meteen de toon. Er wordt gestart met een mooi intro, waarna het nummer al snel en direct openbarst. Vette riffs en opzwepend drumwerk worden onderbroken door en/of gaan vergezeld van symfonische elementen, hetgeen een prettig beluisterbaar totaalplaatje oplevert.

Black Death (what's in a name?) laat daarna horen dat het niet per se snel hoeft te gaan voor Lucifer’s Cold Embrace. Het is vooral hier dat de muziek me doet denken aan Carach Angren, al vind ik die band eerlijk gezegd al wel een stuk verder. Maar dat is ook wel logisch natuurlijk. Ik wil van Beek ook zeker niet wegzetten als een copycat; ik bedoel het slechts ter vergelijking, om de muzikale richting en de overeenkomstige mystiek-duistere sfeer te duiden. Het is vooral die heerlijk onheilspellende atmosfeer waar ik zo van hou.

Hoewel ik bij het beluisteren van Sovereign Heresy af en toe het gevoel heb van: waar heb ik dit eerder gehoord, vind ik toch wel dat deze EP zo kwalitatief sterk is dat dit project z'n eigen plek verdient. De symfo/extreme metal-mix laat zich gemakkelijk beluisteren. Melodie en agressie weten elkaar goed te vinden, en vormen hier een fraaie wisselwerking. Over de nummers is goed nagedacht, ze zijn gewoon helemaal af. Ik ben dan ook benieuwd of deze EP nog een vervolg gaat krijgen.