Luciferian Light Orchestra - Black

• BandLuciferian Light Orchestra [SE]
• TitelBlack
• Release datum09-12-2016
• LabelSvart Records [FI]
• Genre Hardrock, Psychedelische rock

Tracklist

01. Evil Masquerade
02. Where The Lilies Grow
03. Serpent Messiah
04. Thunder Perfect Mind

Luciferian Light Orchestra is eigenlijk opgericht door Therion opperhoofd Christofer Johnsson om muziek te maken en uit te brengen die niet geschikt is voor z'n hoofdband. Het is materiaal dat Johnnson door de jaren heen heeft geschreven (sinds het Theli-tijdperk, daar liggen de roots van deze zijsprong) en dat het best te omschrijven is als retro-rock. Luciferian Light Orchestra kun je dan ook beschouwen als de jaren '70 versie van Therion. De band (project?) is begonnen in 2014, kwam al het jaar daarop met een selftitled debuutalbum, en is eind 2016 toe aan een EP met vier nieuwe tracks: Black.

Het debuutalbum had ik al wel eens vluchtig gehoord, maar ik ben er (helaas) nooit toe gekomen om me wat meer in dit project te verdiepen. De occulte retro-rock is namelijk wel een genre dat mij ligt, hoe overvol die scene momenteel dan ook is. Dat is ook wel iets dat ik me afvraag: waarom komt Johnsson juist nu met Luciferian Light Orchestra op de proppen, terwijl hij dit soort muziek al lang in zich had. Want hoe verslavend deze muziek ook is, ook op Black, op zich is het nauwelijks nog origineel te noemen.

Natuurlijk luisteren de vier tracks heerlijk weg. De muziek groovet als een malle, het gitaarspel klinkt verrukkelijk ouderwets, en de zangeres klinkt zo zwoel als maar zijn kan. De muziek is overwegend heerlijk lichtvoetig en catchy, ondanks de zware (occulte) thematiek. Opener Evil Masquerade is een lekker vlot nummertje, en grijpt je gelijk bij de kladden. Where The Lilies Grow klinkt al direct vanaf het begin een stuk melancholieker, en wat donkerder. Qua sfeer doet het me denken aan The Devil's Blood, terwijl tegelijk de pakkendheid me doet denken aan Ghost. Nou ja, in die richting moet je de muziek van deze band dus zoeken.

Serpent Messiah is het 'snelste' nummer van de vier, en doet me denken aan Audrey Horne, Uncle Acid And The Deadbeats, of iets dergelijks. Beetje Thin Lizzy-achtig in het begin, totdat de Oosterse/psychedelische elementen de overhand krijgen. Sowieso vind ik het eerlijk dat zo af en toe zo'n eigenwijs orgeltje voorbij komt, om de sfeer eens nadrukkelijk te vervreemden. Afsluiter Thunder Perfect Mind vind ik in muzikaal opzicht wederom lekker wegluisteren, maar hier vind ik merkwaardig genoeg de zang wat te lijzig. Het haalt de sfeer van het nummer wat naar beneden naar mijn idee. Dat wordt dan wel weer gecompenseerd door een donkere mannenstem die voor een prettige afwisseling zorgt.

Natuurlijk heb ik het genoemde debuut inmiddels ook gehoord, Black voegt daar eigenlijk weinig aan toe. Net zomin als dat Luciferian Light Orchestra uiteindelijk iets noemenswaardigs toevoegt aan de occulte retro-rock-beweging. Maar verdomd wat klinkt deze muziek toch verslavend lekker!