Scythia - Lineage

• BandScythia [CA]
• TitelLineage
• Release datum04-05-2016
• LabelEigen beheer
• PromotorAsher Media Relations [CA]
• Genre Folk / Pagan / Vikingmetal, Heavy / power metal

Tracklist

01. Eternal Oath
02. Laugh of the Tsar
03. Barbarian
04. Soldier's Lament
05. Loremaster pt. I
06. Loremaster pt. II
07. The Sacrifice
08. Lineage

Het Canadese Scythia opereert stiekem al een tijdje op het snijvlak van folk en power metal. Nou zijn scheidslijnen tussen genres sowieso al vaag en/of discutabel, dus in die zin doet er dan ook niet zo heel veel toe. Wanneer ik teruglees wat ik over het album ...Of Exile (2011) schreef gaat het zeker niet over folkmetal. Na dat tweede album van Scythia verscheen nog EP For The Bear (2012, ook hier besproken) dat ik een leuk allegaartje/tussendoortje vond. Naast folk- en powermetal liet de band ook de nodige (weliswaar lichte, maar toch) progressieve invloeden horen. In 2014 verscheen dan nog album ...Of Conquest, dat mij volledig ontgaan is; ik was de band al weer een beetje vergeten moet ik eerlijk bekennen.

Ik haak pas weer aan bij het meest recente album van Scythia, Lineage, dat mij toevallig (digitaal) onder ogen kwam. Ik herkende de bandnaam direct, en was wel benieuwd hoe deze band nu zou klinken. Grappig genoeg haalt de band de muzikale en andere invloeden uit verschillende invalshoeken. Als bands worden genoemd: Dream Theater, Sabaton, Savatage, Rhapsody, Blind Guardian, Symphony X, Pagan's Mind, Rage, Judas Priest, en last but not least Ayreon (die had ik zelf ook al bedacht). Veel klassieke/power metal dus, met een vleugje prog. Daarnaast put de band blijkbaar inspiratie uit middeleeuwse geschiedenis, zwaardvechten, vechtkunst in het algemeen, bierbrouwen, en Dungeons & Dragons. Dan steekt toch de folkmetal weer de kop op denk ik zo.

Lineage verscheen overigens al begin mei van dit jaar, maar ik was er nog niet aan toe gekomen. Eerst maar eens gaan luisteren dus! En dan blijkt me al gauw dat het hart van het album gevormd wordt door het duo Loremaster pt. I en II. Samen al goed voor bijna een kwartier aan muziek. Een intiem begin, epiek, bombast, volle kracht vooruit power metal, afwisselende en meerstemmige zang; dit duo heeft eigenlijk alles dat klassieke heavy metal zo mooi maakt. En meteen besluit ik dat definitief het label folk van Scythia af gehaald kan worden.

Want als er al van een andere metalsoort dan heavy of power metal sprake is, dan is dat melodeath. Dit laat zich blijkens opener Eternal Oath gemakkelijk mengen met de andere bestanddelen van de muziek van Scythia, waardoor een net wat heavier geheel ontstaat. Of luister daarvoor maar eens naar The Sacrifice. Het enige dat misschien nog aan folk doet denken is het verhalende karakter van sommige nummers, zoals het begin van Laugh of the Tsar en Soldier's Lament laten horen. Natuurlijk mag in deze context ook de powerballad niet ontbreken, in de vorm van het zojuist genoemde Soldier's Lament is deze dan ook aanwezig.

Voor de rest is het voornamelijk epiek dat de klok slaat op Lineage, vlotte power metal die van begin tot eind bol staat van de orkestratie. De liefhebber weet genoeg zou ik zeggen!