Sepulchral Curse - Deathbed Sessions

• BandSepulchral Curse [FI]
• TitelDeathbed Sessions
• Release datum06-05-2022
• LabelLycanthropic Chants [DE], Personal Records [MX], Transylvanian Recordings [US]
• PromotorSuspicious Activities PR [US]
• Genre Black metal, Deathmetal

Tracklist

01. Circular Aeons
02. Harvesting The Bloodlines
03. Dystheist
04. Towards The Shrouded Infinity [Demigod cover]

Na de release van het veelgeprezen debuutalbum Only Ashes Remain werd de wereld geteisterd door de pest - nou ja vooruit, corona dan. Zoals altijd vond Sepulchral Curse het niet gepast om stil te staan en ging in plaats daarvan de studio in om een nieuwe EP op te nemen, getiteld Deathbed Sessions. Met drie niet eerder uitgebrachte nummers en één Demigod-covertrack als eerbetoon aan de 'legendarische' Finse death metal, laat hun nieuwste release horen dat er niet met de band te sollen valt.

Atmosferische gitaren komen tot leven met pakkende melodieën en soulvolle leads bovenop stampend drumwerk. De vocale uitingen wisselen af van Kari's gegrom uit het laagste register, met schrijnend geschreeuw, de diversiteit die past bij de brute maar beklijvende instrumentale passages. Had ik het voorheen over Sepulchral Curse als doom / death metalband, op dit nieuwe werkstukje manifesteren de zwartgeblakerde elementen zich wel heel nadrukkelijk. Deathbed Sessions barst van de dissonantie als contrast met het melodieuze en zit boordevol dynamiek en verrassende wendingen om de aandacht uitsluitend op de intense muziek te richten.

Opener Circular Aeons is zo'n heerlijk uitgesponnen atmosferische track, zoals ik Sepulchral Curse heb leren kennen. Harvesting The Bloodlines is daarna zo veel feller en smeriger; hier laat het vijftal zich toch van een heel andere kant horen. Ritmisch opzwepend, boosaardig, compromisloos, als een gekanaliseerde woede-aanval. Het levert weliswaar een interessant, maar ook bijzonder heftig hoorspel op!

Dystheist begint dan weer met die venijnige atmosferische gitaarlijntjes, waardoor ik direct dit nummer wordt ingetrokken. De wisselwerking tussen het betere, brute hak-en beukwerk met die pseudo-melodieuze gitaarleads blijft de band stug volhouden gedurende dit (uiteraard mede daardoor) boeiende nummer. Je zou bijna vergeten dat dit eigenlijk enorm smerige muziek is. De coverversie van Towards The Shrouded Infinity van de semi-legendarische landgenoten van Demigod maakt dat echter ondubbelzinnig duidelijk: minder subtiliteiten, meer bruutheid. Sepulchral Curse valt me ook met deze iets rauwere aanpak helemaal niks tegen. Ik kijk uit naar een nieuwe langspeler!