Sweeping Death - Tristesse

• BandSweeping Death [DE]
• TitelTristesse
• Release datum09-09-2021
• LabelEigen beheer
• PromotorMetalMessage [DE]
• Genre Heavy / power metal

Tracklist

01. The World As Will
02. Alter the Rift
03. Sublime Me

Eerst maar even voorstellen: Sweeping Death is een metalband uit Duitsland, opgericht in 2012, die hun eerste EP Astoria uitbrachten in 2017. Een jaar later werd deze opgevolgd door hun debuut-langspeler In Lucid. Aansluitend tourde de band zo'n twee jaar door Europa, als support van uiteenlopende bands als Skull Fist, Striker, Loudness en Tankard. Inmiddels aanbeland in het najaar van 2021 - min of meer corona-proof - komt Sweeping Death met een nieuwe EP: Tristesse. Drie verse nummers in zo'n twintig minuten.

Wat ik interessant vind aan Sweeping Death is de mix van redelijk traditionele heavy metal met thrash- en death-metal invloeden. De band wordt aan mij voorgesteld als zijnde een progressieve metalband, maar dat hoor ik er niet in terug; zoals ik al schreef is Sweeping Death juist behoorlijk traditioneel. Veel midtempo werk, lekker krachtig, met sterke, overwegend cleane zang. Opener The World As Will laat dit allemaal goed naar voren komen. Ondanks z'n ruime zeven minuten verveelt dit nummer geen seconde dankzij een interessante opbouw en een fraai ingetogen middenstuk.

After The Rift begint heel klein, subtiel, en ontpopt zich tot een vrij standaard heavy metal stamper. Het vlotste nummer van de drie, en lekker om op mee te doen; dit lijkt me een live-kraker in wording. Ook Sublime Me begint weer heel rustig, maar klinkt al direct vanaf het begin wel een tikje donkerder. Dat wordt gaandeweg de track duidelijk voortgezet, deze is net wat heavier en dreigender vergeleken met de andere twee nummers. Het lange, slepende, atmosferische middenstuk spreekt me enorm aan, zeker de verrassende wending met het dreigende intermezzo.

Zonder echt iets nieuws te brengen overtuigt Sweeping Death met hun eigen versie van klassieke metal. De vermenging van verschillende elementen geeft de band toch een eigen smoel. In de langere tracks steekt een vleugje epiek de kop op, zoals het einde van Sublime Me, dat in heerlijk contrast staat met het sfeervolle middenstuk. Ik heb een paar keer moeten luisteren om de band goed te kunnen plaatsen, juist dat levert uiteindelijk een aangename luisterervaring op. Ik kende de band nog niet, maar hier wil ik in de toekomst wel meer van horen!