The Slayerking - Sanatana Dharma

• BandThe Slayerking [GR]
• TitelSanatana Dharma
• Release datum18-01-2016
• LabelFinisterian Dead End [FR]
• PromotorViral Propaganda [PT]

Tracklist

01. She is My Lazarus
02. Black Mother of the Lord of Light
03. Sargon of Akkad
04. Magnificent Desolation
05. We Are the End
06. My Lai
07. The Man That Never Was
08. Southern Gate of the Sun

The Slayerking (nee, daar wordt niet Kerry mee bedoeld) is een nieuwe band uit Griekenland, die zich vol overgave stort op het spelen van bezwerende, maar spannende en sfeervolle doom metal. Sanatana Dharma is het debuutalbum, dat eind januari verscheen. In de band treffen we een bekende naam aan, en wel die van zanger/bassist Efthimis Karadimas, die we kennen van Nightfall. Maar ook de andere beide bandleden hebben wel wat ervaring, zodat we hier niet helemaal te maken hebben met groentjes.

Al meteen vanaf opener She is My Lazarus (wat een vette gitaren!) wordt het me duidelijk dat The Slayerking niet zo maar een doom-bandje is. Er zitten aardig wat meer invloeden in de muziek, zodat het resultaat vrij epische, maar toch ook avontuurlijke doom oplevert. Naast de voor de hand liggende elementen uit de jaren '90 doom en gothic/dark metal, horen we ook jaren '70/vintage heavy rock, wat psychedelica, maar ook wat (epische) heavy metal. Hoor die heerlijke gitaarsolo eens aan het eind van het nummer. Eigenlijk zit er maar 1 ding niet echt in: death metal, waardoor een vergelijking met het genoemde Nightfall in elk geval niet op gaat.

Black Mother of the Lord of Light begint eigenlijk ook weer best bijzonder voor een doom-band. Het blijkt ook best moeilijk om stug aan dat labeltje vast te houden, maar ik heb geen idee hoe ik deze verder duistere muziek anders moet noemen. Nou ja, als een paal boven water staat dat het gewoon heerlijke sfeervolle muziek is, met soms nog een catchy insteek ook. Bijna de ideale kruisbestuiving tussen heavy en doom metal; of zoiets. Wanneer ik deze overpeinzingen tot mij door laat dringen is de band net toe aan nummers als Sargon of Akkad en Magnificent Desolation (met wat lichte Griekse of Oosterse invloeden?), die inderdaad, behoorlijk meer klassieke doom laten horen. Dus toch :-)

Eigenlijk is Sanatana Dharma een aaneenschakeling van hoogtepunten, want elk nummer heeft wel iets eigens, waardoor het een genot is om te beluisteren. Na de al genoemde tracks hebben We Are The End en in iets mindere mate My Lai een wat meer ingetogen karakter, terwijl het gitaarwerk onverminderd van aangenaam niveau blijft. Uiteraard moet een album als dit afsluiten met een ware knaller, dat doet het dan ook middels het majestueuze Southern Gate of the Sun. het bevat dan ook alle elementen die de nummers van dit album zo sterk maken: een aanzwellend intro, sterke melodie, pakkend ritme, en een goede opbouw naar een 'onverwachte' uitbarsting. Samen met de opener vind ik dit denk ik wel de sterkste nummers van Sanatana Dharma.

Gelukkig valt daar tussen door ook meer dan genoeg te genieten, zoals hierboven al te lezen viel. The Slayerking is voor mij dan ook een aangename 'nieuwe' verrassing gebleken!