Tony Martin - Thorns

• BandTony Martin [GB]
• TitelThorns
• Release datum14-01-2022
• LabelBattlegod Productions [AU]
• PromotorSure Shot Worx [DE]
• Genre Heavy / power metal

Tracklist

01. As The World Burns
02. Black Widow Angel
03. Book Of Shadows
04. Crying Wolf
05. Damned By You
06. No Shame At All
07. Nowhere To Fly
08. Passion Killer
09. Run Like The Devil
10. This Is Your Damnation
11. Thorns

De Engelse zanger Tony Martin was eind jaren '80 / begin jaren '90 de uiterst succesvolle zanger van het metal-instituut Black Sabbath. Wat mij betreft was zijn zang echt van meerwaarde op de albums The Eternal Idol (1987, wat een geweldig titelnummer!), Headless Cross (1989, met opnieuw een uitmuntende titeltrack) en Tyr (1990). Onder zijn eigen (band)naam had hij door de jaren heen al wel eerder materiaal uitgebracht, maar na lange tijd is hij anno 2022 weer terug met een splinternieuw album: Thorns.

Over een kleine twee maanden zou hij met pensioen mogen - een geintje natuurlijk, in april wordt Tony 65 - maar zijn stem is nog steeds enorm krachtig, en lijkt me nog altijd relevant. Ja, qua stijl en sfeer leunt de klassieke metal zwaar tegen het geluid van genoemde Sabbath-albums, maar dat is logisch gezien het stempel dat hij al op die albums drukte. Martin is een klassieke metalzanger pur sang, met zoveel kracht om de muziek te overstemmen als dat nodig mocht zijn.

Het sterren-ensemble dat hij momenteel als muzikanten om zich heen heeft verzameld - op het palmares prijken bands als Venom en Hammerfall - kwijt zich prima van z'n taak, de composities worden adequaat ingespeeld. De meester-zanger heeft zich daarmee een prima basis verschaft om zijn stem te laten uitblinken. Okay, heel spannend is deze klassieke metal anno 2022 natuurlijk niet meer, maar de stem van Martin is echt gemaakt voor dit geluid. De composities van Sabbath waren indertijd sterker, in dat opzicht is het hier misschien een beetje behelpen, toch laat Thorns ook zeker wat leuke nummers horen.

Opener As The World Burns is een volvette, opzwepende metal-track - echt slim om hier mee te beginnen! Als je hier niet meteen op wil gaan headbangen dan is er echt iets mis denk ik. Daarna neemt het tempo gestaag wat af, en gaat de muziek in de richting van de midtempo zware metal zoals je die waarschijnlijk kunt verwachten. Een positieve uitzondering is nog het felle No Shame At All waarop de band fel van leer trekt.

Het doet me pijn om te constateren dat het album - en daarmee ook de band Tony Martin - niet over de volle lengte kan overtuigen. Zoals gezegd: met zowel de sound, vibe, sfeer of hoe je het ook wil noemen is weinig mis - net zo min als de stem van Martin zelf natuurlijk. Maar de composities vallen in herhaling, en ruim halverwege het album zakt de aandacht toch wat weg. Vanaf Nowhere At All wordt het lastig om nog wat interessants te ontdekken.