Turilli/Lione Rhapsody - Zero Gravity (Rebirth And Evolution)

• BandTurilli/Lione Rhapsody [IT]
• TitelZero Gravity (Rebirth And Evolution)
• Release datum05-07-2019
• LabelNuclear Blast [DE]
• Genre Heavy / power metal

Tracklist

01. Phoenix Rising
02. D.N.A. (Demon and Angel)
03. Zero Gravity
04. Fast Radio Burst
05. Decoding The Multiverse
06. Origins
07. Multidimensional
08. Amata Immortale
09. I Am
10. Arcanum (Da Vinci's Enigma)
11. Oceano [Josh Groban cover] [bonus]

De Italiaanse soap rond Rhapsody duurt immer voort. Deze keer hebben zanger Fabio Lione en gitarist Luca Turilli toch weer besloten met elkaar verder te gaan. Maar dan moest wel weer een 'nieuwe' naam bedacht worden, Turilli / Lione Rhapsody is het deze keer geworden; en zo hebben we inmiddels een stuk of vier versies van Rhapsody. Eigenlijk is dit een voortzetting van de bezetting waarmee Rhapsody hun afscheidstournee dan wel live-reünie deed, en waarin de klassieke line-up min of meer in ere is hersteld; minus toetsenist Alex Staropoli dus uiteraard.

Het 'debuutalbum' van deze versie heet Zero Gravity - Rebirth And Evolution, en verscheen in juli. Zowel de bandnaam als de deelnemende muzikanten laten geen enkele verrassing over wat voor muziek je hier kunt verwachten: oerdegelijke power metal met een symfonische inslag, en van hoog niveau. Want alle voorspelbaarheid ten spijt kan ik toch niet anders dan concluderen dat de heren, objectief gezien, een sterk album hebben afgeleverd. De stijl van om het even welke Rhapsody kun je wel dromen, dat is hier echt niks anders. De band weet simpelweg waar het goed in is, en wat het publiek verwacht, en voert dat met verve uit.

Overwegend uptempo, met een belangrijke rol voor flitsend gitaarspel van het duo Turilli/Leurquin, de groots klinkende vocalen van Lione, en die typisch Italiaanse dramatiek en bombast. Dat laatste is vooral terug te horen in de orkestrale aanpak, maar ook koorzang en klassieke elementen. De term power metal lijkt voor deze muziek te zijn uitgevonden, want kracht is inderdaad een van de voornaamste kenmerken. Geholpen door een uitgekiende productie komen de diverse elementen elk voor zich goed uit de verf; het album klinkt dan ook als de spreekwoordelijke klok.

Overgeproduceerd, bij vlagen cheesy, dat zijn inderdaad termen die je hier ook van stal kunt halen. Maar ja, de metal van Rhapsody kan nou eenmaal niet zonder deze specifieke aanpak, en als totaalplaatje klopt het gewoon. Vanaf de toepasselijk getitelde opener Phoenix Rising is het direct raak, en herkenbaarheid troef. Vervolgens mag op D.N.A. (Demon and Angel) Elize Ryd een stukje meezingen, en ik moet zeggen, dat klinkt absoluut niet verkeerd. En dat blijkt uiteindelijk voor alle tracks te gelden, want een slecht nummer is op Zero Gravity niet te ontdekken.

De futuristische thematiek (met wat bijbehorende geluidseffecten) zou je nog als verfrissend of verrassend kunnen aanmerken, maar dat lijkt me wat marginaal. Deze Rhapsody levert kwaliteit, de luisteraar is de winnaar te midden van al het Rhapsody gekissebis.